Ο Θεός "ξεκινάει" το σύμπαν, περνούν δισεκατομμύρια χρόνια, εμφανίζεται ο Ήλιος, η Γη, η ζωή. Περνούν εκατομμύρια χρόνια, και τελικά η Εξέλιξη φέρνει τον άνθρωπο. Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, ο άνθρωπος είναι πλέον homo sapiens, κάνει συλλογισμούς, δημιουργεί γλώσσα, γραφή και πολιτισμό.
Στο μεταξύ ο Εωσφόρος-Διάβολος έχει αποφασίζει ότι θέλει να γίνει Θεός στη θέση του Θεού, επαναστατεί και διώκειται ΠΡΙΝ την εμφάνιση του Αδάμ και της Εύας.
Από την ιστορία προκύπτουν ερωτήματα, στα οποία δεν έχω βρει πειστικές απαντήσεις:
-Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ότι θα πάρει τη θέση του παντοδύναμου και αιώνιου Θεού;
-Με ποια λογική παρέσυρε κι άλλους αγγέλους στην πτώση του; Πώς έπεισε φωτισμένα πλάσματα που γνώριζαν καλά τη δύναμη του Θεού;
-Τι εξουσία θέλει να αναλάβει σ' ένα άδειο από ζωή σύμπαν που εξελίσσεται χωρίς εξωτερική παρέμβαση;
-Πού "πηγαίνει" ως έκπτωτος από τον Παράδεισο, αφού ο Θεός βρίσκεται παντού;
-Με τι ασχολείται πριν την εμφάνιση του ανθρώπου;
-Το ανθρώπινο είδος είναι πολύ παλιότερο από την Αγία Γραφή. Ο Διάβολος "πειράζει" τον άνθρωπο και πριν μας αποκαλύψει η Παλαιά Διαθήκη την ύπαρξή του; Αν είναι έτσι, εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν χωρίς πιθανότητα σωτηρίας, αφού οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτε για τον Σατανά ή τον Θεό.
-Ο Διάβολος είναι δημιούργημα του Θεού, που ως παντογνώστης ήξερε εκ των προτέρων ότι θα τον "προδώσει". Όπως ήξερε και ότι αργότερα θα παρασέρνει τους ανθρώπους στην Κόλαση. Γιατί τον δημιούργησε και γιατί δημιούργησε τον άνθρωπο, ξέροντας τι κακό θα του κάνει;
Οι περιγραφές της Αγίας Γραφής είναι εμφανώς περιορισμένες από τις γνώσεις της εποχής τους.
Η ιδέα της μετά θάνατον ζωής στον Παράδεισο ή την Κόλαση εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη.
Ίσως επειδή στην Παλαιά οι άνθρωποι φέρονται να ζουν εκατοντάδες χρόνια, τη στιγμή που το πραγματικό προσδόκιμο ζωής δεν ήταν μεγαλύτερο από 40-50 χρόνια. Τα 500 και 800 χρόνια ζωής των χαρακτήρων της Παλαιάς Διαθήκης, φαίνονται ήδη αιωνιότητα στους πιστούς.
Στην Καινή Διαθήκη, στην οποία τα γεγονότα είναι "σύγχρονα" των συγγραφέων, ο άνθρωπος ζει λίγο, οπότε η προοπτική της ευτυχισμένης αιώνιας ζωής είναι ελκυστική προοπτική. Στον αντίποδα ένας Σατανάς μπαμπούλας απειλεί με αιώνια Κόλαση.
Καρότο και μαστίγιο. Με ιδανικό "καρότο" την αιώνια ευτυχισμένη ζωή, και απόλυτο "μαστίγιο" την αιωνιότητα στην Κόλαση.
Στο μεταξύ ο Εωσφόρος-Διάβολος έχει αποφασίζει ότι θέλει να γίνει Θεός στη θέση του Θεού, επαναστατεί και διώκειται ΠΡΙΝ την εμφάνιση του Αδάμ και της Εύας.
Από την ιστορία προκύπτουν ερωτήματα, στα οποία δεν έχω βρει πειστικές απαντήσεις:
-Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ότι θα πάρει τη θέση του παντοδύναμου και αιώνιου Θεού;
-Με ποια λογική παρέσυρε κι άλλους αγγέλους στην πτώση του; Πώς έπεισε φωτισμένα πλάσματα που γνώριζαν καλά τη δύναμη του Θεού;
-Τι εξουσία θέλει να αναλάβει σ' ένα άδειο από ζωή σύμπαν που εξελίσσεται χωρίς εξωτερική παρέμβαση;
-Πού "πηγαίνει" ως έκπτωτος από τον Παράδεισο, αφού ο Θεός βρίσκεται παντού;
-Με τι ασχολείται πριν την εμφάνιση του ανθρώπου;
-Το ανθρώπινο είδος είναι πολύ παλιότερο από την Αγία Γραφή. Ο Διάβολος "πειράζει" τον άνθρωπο και πριν μας αποκαλύψει η Παλαιά Διαθήκη την ύπαρξή του; Αν είναι έτσι, εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν χωρίς πιθανότητα σωτηρίας, αφού οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτε για τον Σατανά ή τον Θεό.
-Ο Διάβολος είναι δημιούργημα του Θεού, που ως παντογνώστης ήξερε εκ των προτέρων ότι θα τον "προδώσει". Όπως ήξερε και ότι αργότερα θα παρασέρνει τους ανθρώπους στην Κόλαση. Γιατί τον δημιούργησε και γιατί δημιούργησε τον άνθρωπο, ξέροντας τι κακό θα του κάνει;
Οι περιγραφές της Αγίας Γραφής είναι εμφανώς περιορισμένες από τις γνώσεις της εποχής τους.
Για παράδειγμα, στον Ησαΐα γράφει ότι ο Διάβολος ήθελε να ανέβει πάνω από τα άστρα του Θεού, να ανέβει στα σύννεφα: 14:13 Συ δε ελεγες εν τη καρδια σου, Θελω αναβη εις τον ουρανον, θελω υψωσει τον θρονον μου υπερανω των αστρων του Θεου· και θελω καθησει επι το ορος της συναξεως, προς τα μερη του βορρα·
14:14 θελω αναβη επι τα υψη των νεφελων· θελω εισθαι ομοιος του Υψιστου.
Ενώ στην Αποκάλυψη ο Αρχάγγελος Μιχαήλ τον πολεμά κυριολεκτικά στον ουρανό μαζί με άλλους αγγέλους και τον ρίχνει στη Γη: (Αποκ. 12:17-19) «Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού – του πολεμήσαι μετά του δράκοντος και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ, και εβλήθη ο δράκων – ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν και οι άγγελοι αυτού μετ αυτού εβλήθησαν»
Ίσως επειδή στην Παλαιά οι άνθρωποι φέρονται να ζουν εκατοντάδες χρόνια, τη στιγμή που το πραγματικό προσδόκιμο ζωής δεν ήταν μεγαλύτερο από 40-50 χρόνια. Τα 500 και 800 χρόνια ζωής των χαρακτήρων της Παλαιάς Διαθήκης, φαίνονται ήδη αιωνιότητα στους πιστούς.
Στην Καινή Διαθήκη, στην οποία τα γεγονότα είναι "σύγχρονα" των συγγραφέων, ο άνθρωπος ζει λίγο, οπότε η προοπτική της ευτυχισμένης αιώνιας ζωής είναι ελκυστική προοπτική. Στον αντίποδα ένας Σατανάς μπαμπούλας απειλεί με αιώνια Κόλαση.
Καρότο και μαστίγιο. Με ιδανικό "καρότο" την αιώνια ευτυχισμένη ζωή, και απόλυτο "μαστίγιο" την αιωνιότητα στην Κόλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου