"...Ένας βοσκός που περνούσε από την περιοχή, είδε ένα πρασινωπό φως στη σπηλιά. Μπαίνοντας, βρήκε ένα παλιό κινητό, από εκείνα με την οθόνη LCD. Το πήγε στο τοπικό κατάστημα για επισκευή, αλλά την επόμενη μέρα το πρωί δεν βρισκόταν εκεί, οπότε άρχισαν να το ψάχνουν. Το βρήκαν τελικά στην κορυφή του λόφου, κατάλαβαν ότι ήταν επιθυμία της Κινητής Τηλεφωνίας να παραμείνει εκεί και έφτιαξαν μια κεραία αναμεταδότη. Οι ντόπιοι λένε ότι η βάση της κεραίας είναι ζεστή, ενώ η κορυφή της παγωμένη..."
Απίστευτη ιστορία; Εντελώς. Αν όμως στη θέση του κινητού βάλουμε μια Ιερή εικόνα, ξαφνικά η ιστορία γίνεται πιστευτή με ευλάβεια, και στο λόφο εμφανίζεται ένα εκκλησάκι, μια εκκλησία ή ένα μοναστήρι. Όπως η εικόνα της Παναγίας της Σπηλιανής στη Νίσυρο, για την οποία έμαθα από ταξιδιωτική εκπομπή:
"Σέ παραλιακή ὁδό, σέ ἀπόσταση 200 μέτρα ἀπό τό χωριό Λουτρά πρός τό Μανδράκι, οἱ κάτοικοι ἔβλεπαν ἕνα μικρό φῶς νά τρεμοφέγγει κάθε βράδυ, πάνω σέ γκρεμό. Ἕνας γεωργός ξεκίνησε μιά μέρα, μέ σκοπό νά ἀνακαλύψει ἀπό ποῦ προέρχεται τό φῶς αὐτό. Δέν ἄργησε νά ἀνακαλύψει μέσα σέ μιά κοιλότητα τοῦ βράχου ἕνα μικρό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας. Ἡ τοποθεσία αὐτή μέχρι καί σήμερα ὀνομάζεται «βρετού» δηλαδή τόπος εὑρέσεως. Μόλις ἔγινε γνωστό τό περιστατικό, ξεσηκώθηκε ὅλο τό χωριό καί μέ εὐλάβεια μετέφερε τό εἰκόνισμα στήν Ποταμίτισσα, ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ. Ὅμως τήν ἑπομένη, μέ ἔκπληξή τους οἱ κάτοικοι ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ εἰκόνα ἔλειπε ἀπό τή θέση της. Λίγες μέρες μετά, ὁ κύριος τοῦ σπηλαίου, πού χρησίμευε γιά ἀχυρώνας, ἐνημέρωσε ἔντρομος τούς κατοίκους ὅτι ἡ εἰκόνα βρέθηκε πάνω σέ ἕνα δεμάτι ἄχυρα, ἐντός τοῦ σπηλαίου! Μεταφέρθηκε γιά δεύτερη φορά στήν Ποταμίτισσα, ἀλλά καί πάλι τό εἰκόνισμα βρέθηκε στή σπηλιά. Τρεῖς φορές ἐπαναλήφθηκε τό συμβάν, ὁπότε οἱ κάτοικοι κατάλαβαν ὅτι θέλημα τῆς Παναγιᾶς ἦταν νά κτισθεῖ στό σημεῖο ἐκεῖνο ναός, πού πῆρε καί τό ὄνομα Σπηλιανή."
(Πηγή: https://www.parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-242/4636-2016-242-13)
Τι θαυμαστό συμβαίνει στην εικόνα; Τα χέρια της έχουν διαφορά θερμοκρασίας "όπως λένε οι ντόπιοι":
"Οι ντόπιοι λένε ότι το αριστερό χέρι της Παναγίας που βρίσκεται μέσα το εικόνισμα είναι ζεστό όταν το ακουμπάς, δηλαδή έχει τη θερμοκρασία του ανθρωπίνου σώματος, σε αντίθεση με το άλλο χέρι που είναι κρύο".
(https://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com/2017/02/blog-post_25.html)
Επίσης, η εικόνα περιγράφεται ως θαυματουργή. Αναζήτησα τα θαύματά της. Όπως συνήθως ανεπιβεβαίωτα, αλλά και παντελώς "άχρηστα":
"Κατάμεστη εἶναι ἡ ἐκκλησία ἀπό χρυσᾶ καί ἀσημένια μονοκάντηλα καί πολυκάντηλα, δείγματα τῆς εὐλάβειας τῶν κατοίκων καί τῶν ξενιτεμένων Νισυρίων. Γιά τά πολλά μονοκάντηλα σέ σχῆμα ποτηριοῦ, ἡ παράδοση λέει πώς ὅταν οἱ ἡγούμενοι φιλοξενοῦσαν ἐπισκέπτες καί τούς ἔκαναν τραπέζια, πάνω στό κέφι τους, ἔριχναν ἀπό ὕψος 35-40 μέτρων τά ποτήρια τους, γεμάτα κρασί, ὑποσχόμενοι πώς, ἂν τά ποτήρια δέν σπάσουν, θά φέρουν ἕνα παρόμοιο ἀσημένιο στήν Παναγιά. Καί τά ποτήρια ὄχι μόνο ἔμεναν ἄθραυστα, ἀλλά καί τό περιεχόμενό τους δέ χυνόταν.
Ἀνάμεσα στά κρεμαστά καντήλια, βρίσκεται καί ἕνα ἰδιόρρυθμο, μαλαματοκαπνισμένο, πού παριστάνει περιστέρι μέ τό καντήλι στό ράμφος του. Ἡ παράδοση ἀναφέρει πώς, πρίν χρόνια, δυό κλέφτες σκαρφάλωσαν στό βράχο ἀπό τήν παραλία τῶν «Χοχλάκων» κι ἀνέβηκαν στό μοναστήρι, μέ πρόθεση νά κλέψουν τά ἀφιερώματα. Ἀφοῦ τά μάζεψαν καί ἑτοιμάστηκαν νά φύγουν, ἔκλεισε ἡ πόρτα τῆς ἐκκλησιᾶς καί ἦταν ἀδύνατο νά βγοῦν. Κατατρομαγμένοι, ἀπέδωσαν τό γεγονός σέ θαῦμα τῆς Παναγιᾶς καί ἄρχισαν νά τοποθετοῦν πίσω στή θέση τους ὅσα εἶχαν πάρει, ζητώντας συγχώρεση ἀπό τή Μεγαλόχαρη. Εἶδαν τότε ἕνα περιστέρι πού κτύπησε τήν πόρτα μέ τό ράμφος του καί ἡ πόρτα ἄνοιξε διάπλατα. Οἱ μετανιωμένοι κλέφτες ἔφυγαν, τάζοντας στήν Παναγιά ἕνα καντήλι μέ τό θαυματουργό περιστέρι.
Παρόμοια εἶναι καί ἡ παράδοση γιά τό ἀσημένιο καραβάκι, πού βρίσκεται μεταξύ τῶν ἀναθημάτων. Στά ἐπαναστατικά χρόνια, ἕνας πειρατής τοῦ Αἰγαίου, πῆγε νά λεηλατήσει τό μοναστήρι καί τήν ἐκκλησιά. Ὅταν ὅμως ξεκινοῦσε, φορτωμένος μέ λάφυρα, ἔβρισκε μπροστά του τοίχους ψηλούς καί ἀδιαπέραστους. Τότε ἄρχισε νά ζητᾶ βοήθεια καί ἡ καλόγρια πού τόν ἄκουσε τοῦ εἶπε: « Νά πᾶς νά ἀφήσεις στή Χάρη της ὅσα τῆς ἔκλεψες καί τότε Ἐκείνη θά σοῦ ἀνοίξει». Ὁ πειρατής ἀκολούθησε τή συμβουλή τῆς καλόγριας καί σάν εἶδε τό θαῦμα, προσκύνησε τήν Παναγιά , τάζοντάς της ἀσημένιο τό καράβι του.
Πολλά εἶναι τά περιστατικά πού μαρτυροῦν τή θαυματουργή δύναμη τῆς Σπηλιανῆς. Ἕνα σύγχρονο θαῦμα, ὅπως τό διηγήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Ρωμανός, ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ὅταν ὕστερα ἀπό τή συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας κατά τό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἦρθαν στή Νίσυρο οἱ Γερμανοί, ἀνέβηκαν στό μοναστήρι καί εἶπαν στόν ἡγούμενο πώς θά ἐγκατασταθοῦν ἐκεῖ, γιά νά προφυλάξουν τή μονή ἀπό τυχόν ἐπιδρομές τῶν Ἄγγλων. Καί ἄρχισαν ἀμέσως νά τακτοποιοῦν τά ἔπιπλα. Τότε ὁ ἡγούμενος τούς ἀπάντησε : «Ἐγώ κύριοι, δέν εἶμαι νοικοκύρης ἐδῶ. Εἶμαι φιλοξενούμενος τῆς Κυρίας πού κατοικεῖ στό κάτω διαμέρισμα. Πηγαίνετε νά τήν δεῖτε». Οἱ Γερμανοί κατέβηκαν καί βρέθηκαν μέσα στήν ἐκκλησιά, μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Μεγαλόχαρης. Τί συνέβη, μόνο αὐτοί τό γνωρίζουν. Ἐκεῖνο πού ξέρουμε εἶναι ὅτι ἀνέβηκαν τρέχοντας ἀπό τή σπηλιά τῆς ἐκκλησίας καί πηδώντας πέντε- πέντε τά σκαλιά τοῦ κάστρου ἔφυγαν πανικόβλητοι, χωρίς νά ξαναγυρίσουν."
(Πηγή: https://www.parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-242/4636-2016-242-13)
Στο μεταξύ 30 με 40 μέτρα είναι το ύψος δεκαόροφης πολυκατοικίας. Αναρωτιέμαι αν πετούσαν τα ποτήρια από το μοναστήρι κάτω στο γιαλό, γιατί αλλιώς δεν μου βγαίνει το ύψος.
Το μοτίβο της εικόνας που βρίσκεται με θαυματουργό τρόπο και υποδεικνύει πού θέλει να πάει για να χτιστεί ναός ή μοναστήρι εκεί, είναι πολύ συνηθισμένο. Κατά παράδοξο τρόπο, τα σημεία που υποδεικνύει είναι συνήθως ειδυλλιακά και πολλές φορές στο σημείο υπάρχει αρχαίος ναός που αντικαθίσταται από τον χριστιανικό. Επίσης παράδοξη είναι η άνεση με την οποία δίνεται άδεια να χτιστούν ναοί και μοναστήρια σε σημεία που απαγορεύεται κάθε είδους δόμηση. Και ακόμη πιο παράδοξη είναι η άνεση που χρησιμοποιούνται τα υλικά αρχαίων ναών και κτισμάτων για την κατασκευή των εν λόγω ναών και μονών. Τρανταχτό παράδειγμα η Παναγία της Τήνου:
"Μετά την εύρεση της εικόνας ακολούθησε η οικοδόμηση της εκκλησίας. Απαιτήθηκαν μεγάλες ποσότητες μαρμάρων, οι οποίες κατά κύριο λόγο μεταφέρθηκαν από τον αρχαιολογικό χώρο της γειτονικής Δήλου."
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Παναγία_Τήνου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου