Τι πιστεύουν οι πιστοί για τους άθεους

Έχει καιρό που έγραψα το παρακάτω κείμενο. Το "παράδοξο" είναι ότι μερικούς μήνες νωρίτερα από τη συγγραφή του, ήμουν ο πιστός με τα bold.

Έγινες άθεος επειδή ήθελες να νοιώσεις ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και να αμαρτάνεις όσο θέλεις.

Παρ’ όλο που πέρασα από έντονα Χριστιανικές φάσεις νέος, η θρησκεία δεν με εμπόδισε να κάνω αυτό που ήθελα. Σίγουρα ήμουν και είμαι αμαρτωλός σύμφωνα με τους δογματικούς κανόνες, πάντα θεωρούσα όμως ότι ο γεμάτος αγάπη Θεός ξέρει καλύτερα και θα με κρίνει με επιείκεια, καθώς βλέπει μέσα στην καρδιά μου και ξέρει τις προθέσεις μου. Εξάλλου, αν ο Θεός κρίνει όσο αυστηρά λέει το κάθε δόγμα, ελάχιστοι πρέπει να καταλήγουν στον Παράδεισο. Οπότε, όχι, δεν ένοιωσα περισσότερο ελεύθερος απορρίπτοντας την ιδέα  του Θεού όπως τον ξέρουμε. Αντιθέτως, σε πρώτη φάση ένοιωσα «μόνος» χωρίς τον Πατερούλη. Θα ήθελα να ρωτήσω κι εγώ όμως, το μόνο που σε σταματά από την όποια αμαρτία, είναι ο φόβος της τιμωρίας; Αν αύριο αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει Θεός, θα αρχίσεις τις κλοπές και τους βιασμούς;

Έγινες άθεος επειδή είσαι εγωιστής και υλιστής. Τώρα νοιώθεις θεός του εαυτού σου και παντοδύναμος.

Αντιθέτως, η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός και ότι δεν έχω ψυχή που πρέπει να σώσω σ’ αυτή τη ζωή για να περάσει μια Παραδεισένια αιωνιότητα στην επόμενη, με έκανε πολύ πιο ταπεινό και αλτρουιστή απ’ ότι ήμουν. Η συνειδητοποίηση του πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε όλοι, πόσο μικρή είναι η ζωή μας μπροστά στην αιωνιότητα, με έκανε πιο ρεαλιστή. Αναρίθμητοι άνθρωποι γεννήθηκαν και πέθαναν, κι ένας απ’ αυτούς είμαι κι εγώ. Τίποτε ιδιαίτερο. Στην ιστορία έμειναν όσοι έκαναν μεγάλα καλά και μεγάλα κακά, και αυτό δεν έχει καμία σημασία για κανέναν μετά τον θάνατό του. Προσωπικά θέλω να αφήσω τον κόσμο γύρω μου όσο καλύτερο γίνεται για τις επόμενες γενιές. Να βοηθήσω όσο μπορώ τους άλλους, ειδικά τους νεότερους για να μην χάσουν χρόνο κάνοντας τα δικά μου λάθη.  Όσο για τον υλισμό, αν θεωρώ τη ζωή μου ασήμαντη, φαντάσου πόση αξία δίνω στα υλικά αγαθά.

Γιατί ασχολείσαι με τους πιστούς; Θέλεις να τους βγάλεις από τον δρόμο του Θεού σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά στον μύθο του Αισώπου;

Φαντάσου ότι τόσο εσύ όσο και άνθρωποι που αγαπάς (αλλά και άνθρωποι που δεν ξέρεις) έχετε πέσει για καιρό θύματα ενός απατεώνα γιατρού, πολιτικού, καθοδηγητή, ηγέτη, επιχειρηματία, οτιδήποτε. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις την απάτη. Δεν έχεις άμεσες, απτές αποδείξεις επειδή η απάτη είναι καλοστημένη, έχεις όμως πληθώρα ενδείξεων. Και όσο το σκέφτεσαι και το μελετάς, τόσο περισσότερες βρίσκεις.
 Θα αδιαφορούσες για τους υπόλοιπους; Δεν θα προσπαθούσες να τους εξηγήσεις ότι αυτό που πιστεύουν είναι λάθος; Ό,τι χάνουν τον χρόνο τους, σπαταλούν την ενέργεια και το μυαλό, καμιά φορά και το χρήμα τους; Θα τους άφηνες να βασανίζονται από ενοχές γιατί δεν καλύπτουν τις προδιαγραφές του σωστού πιστού; Να πηγαίνουν ενάντια στη φύση τους, επειδή έτσι λέει το δόγμα τους; Να ψάχνουν «τρύπες» στο δόγμα για να κάνουν αυτό που νοιώθουν; Ειδικά αν λόγω της πίστης τους, κάποιοι κατέληγαν να μισούν όσους δεν συμφωνούν, να βιαιοπραγούν, ακόμη και να σκοτώνουν;
Συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να αδιαφορήσω.

Δεν είσαι άθεος. Είσαι σατανιστής/η θρησκεία σου είναι η αθεΐα/η επιστήμη.

Αφού δεν πιστεύω στον Θεό, δεν πιστεύω και στον Διάβολο. Βασικά δεν πιστεύω σε καμιά μεταφυσική παρουσία. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να είμαι σατανιστής. Η αθεΐα  δεν είναι θρησκεία. Δεν έχει δόγμα, δεν έχει βίβλο, δεν έχει τυφλή πίστη σε κάτι.
 Η επιστήμη ασχολείται με την γνώση και την αιτιολόγησή της. Δεν είναι πίστη, ούτε ασχολείται με θεολογικά και φιλοσοφικά θέματα. Αν οι θρησκείες έχουν πρόβλημα με την επιστήμη, φταίει το ότι οι ισχυρισμοί τους έρχονται σε αντίθεση με τις αποδείξιμες αλήθειες της. Η επιστήμη είναι ανοιχτή σε νέες ανακαλύψεις και αιτιολογημένες διορθώσεις και βελτιώσεις.

 

Σκόρπιες σκέψεις

Ασχέτως με το τι πιστεύεις, ελπίζεις, εύχεσαι και προσεύχεσαι, η πραγματικότητα συνεχίζει την πορεία της εξαρτώμενη από "υλικούς" και "πραγματικούς" παράγοντες.

Οι θεοί της ανθρώπινης ιστορίας, έχουν δώσει στον άνθρωπο μόνο ψεύτικη ελπίδα και παρηγοριά.

Οι αντιληπτικές μας ικανότητες μας περιορίζουν στον "μικρόκοσμό" μας.
Αν μπορούσαμε να συλλάβουμε τις αχανείς διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, θα είχαμε διαφορετική εντύπωση για τον κόσμο.

Αν αδικήσεις κάποιον, μπορεί να ξεφύγεις από τον νόμο ή/και να εξομολογηθείς και να σε "συγχωρέσει ο Θεός". Από τη συνείδησή σου όμως δεν μπορείς να ξεφύγεις. ΑΝ έχεις.

Μερικές από τις αντιρρήσεις μου για πράγματα που λέει η Αγία Γραφή ότι έκανε ο Θεός σε σχέση με τον άνθρωπο, πολύ καλά διατυπωμένες από τον Matt Dillahunty, σε αυτό το video.