Μεγαλώνοντας την προ ίντερνετ εποχή, το μόνο μέσο πρόσληψης νέων πληροφοριών ήταν οι εφημερίδες, τα περιοδικά, τα βιβλία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο καθένας μπορούσε να εκδώσει ό,τι ήθελε απευθυνόμενος στο εύπιστο κοινό, χωρίς εύκολα προσβάσιμο αντίλογο ή κριτική. Σε πολλές βιβλιοθήκες υπήρχαν «απόκρυφα» βιβλία όπως η Σολομωνική, γυρισμένα μάλιστα ανάποδα από τους μύστες, για να μην «αφήνουν τις σκοτεινές δυνάμεις των κειμένων τους να ζωντανέψουν». Όπως έχουμε ξαναπεί, η θρησκεία ανοίγει διάπλατα το παράθυρο στο μεταφυσικό.
Όντας περίεργος από μικρός, διάβασα δεκάδες βιβλία και περιοδικά, ήρθα σε επαφή με μεταφυσικές δοξασίες διαφόρων ειδών και θεώρησα έγκυρες κάποιες από αυτές. Πίστευα στη θετική και αρνητική ενέργεια, την ενέργεια των κρυστάλλων, την τηλεπάθεια, την τηλεκίνηση, τα εξωσωματικά ταξίδια, το ανθρώπινο «ενεργειακό αυγό». Πίστευα στα πνεύματα, τα φαντάσματα, τα μάγια, το κάρμα, τον «συντονισμό» με τη φύση, τον απώτερο σκοπό και τη μυστική σχέση όλων. Με λίγα λόγια πίστευα σε συναρπαστικές, αλλά εντελώς ανερμάτιστες δοξασίες, σε συνδυασμό με τον χριστιανισμό. Και δεν ήμουν ο μόνος. Όταν μεγαλώνεις σε μια κοινωνία που «το ξεμάτιασμα», και «να σου πω τον καφέ/τα χαρτιά/την παλάμη» θεωρούνται δεδομένες πρακτικές ακόμη και από μορφωμένους ανθρώπους, οποιαδήποτε μεταφυσική μορφή ή επέμβαση σου φαίνεται δεδομένη.
Η διαδικασία απόρριψης της πιθανότητας ύπαρξης του Θεού, και κατ’ επέκταση των θεών γενικότερα όμως, συμπαρέσυρε και την πιθανότητα ύπαρξης οποιουδήποτε μεταφυσικού φαινομένου. Εξάλλου, θεοί και μεταφυσικό, είναι κρίκοι της ίδιας σαθρής αλυσίδας. Διαβάζοντας για τη φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου, συνειδητοποίησα πληρέστερα τα εξής:
Από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε, αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα γύρω μας μέσα από τις περιορισμένες αισθήσεις μας, όπως την ερμηνεύει ο επίσης περιορισμένος εγκέφαλός μας. Η εμπειρία μάς διδάσκει σιγά-σιγά πως όσα βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε, γευόμαστε, αισθανόμαστε, είναι πάντα πραγματικά. Οι αισθήσεις και ο εγκέφαλός μας όμως, ξεγελιούνται εύκολα, κι έτσι πολλές φορές πιστεύουμε ότι είδαμε, νιώσαμε ή ακούσαμε κάτι που δεν είναι πραγματικό. Αν μάλιστα θέλουμε να υπάρχει κάτι ανύπαρκτο, οι πιθανότητες να το αντιληφθούμε ψευδώς, αυξάνονται.
Χωρίς να έχουμε ακόμη κατανοήσει και χαρτογραφήσει πλήρως τον εγκέφαλο, γνωρίζουμε ότι η λειτουργία του βασίζεται σε ηλεκτροχημικές διεργασίες. Οι σκέψεις είναι ηλεκτρικές ροές στις συνάψεις των εγκεφαλικών νευρώνων μας. Η ίδια πραγματικότητα μας φαίνεται αλλιώς όταν είμαστε πεινασμένοι, διψασμένοι, αγχωμένοι, ενθουσιασμένοι, μεθυσμένοι. Τα συναισθήματα είναι μεταφράσεις της χημείας του σώματος και του εγκεφάλου μας, από τον εγκέφαλό μας. Χαρά, λύπη, ηρεμία, ένταση, είναι διαφορετικές χημικές καταστάσεις που ο εγκέφαλός μας παρουσιάζει ως ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα ζωντανά πλάσματα, στον βαθμό που έχει εξελιχθεί ο εγκέφαλος και το νευρικό τους σύστημα. Ο φόβος ή η χαρά του σκύλου μας, είναι εξίσου πραγματικά συναισθήματα με τα δικά μας, και βασίζονται στις ίδιες χημικές ουσίες και διεργασίες. Ένα πλάσμα με πολυπλοκότερο εγκέφαλο από εμάς, με διαφορετικά, καλύτερα αισθητήρια όργανα, θα αντιλαμβανόταν πληρέστερα την πραγματικότητα. Αν για παράδειγμα αντιλαμβάνεται τα μαγνητικά πεδία και βλέπει και στο υπέρυθρο, θα ξέρει πάντα προς τα πού κατευθύνεται και θα βλέπει μακρινούς γαλαξίες. Η σφαιρικότητα της Γης και η ύπαρξη άλλων ηλιακών συστημάτων, θα του είναι αυταπόδεικτες πραγματικότητες. Οι δυνατότητες μεγαλώνουν, ανάλογα με το πόσο πλήρη ερεθίσματα λαμβάνεις από την πραγματικότητα, και από την επεξεργαστική δυνατότητα του εγκεφάλου σου.
Οι σκέψεις στην πραγματικότητα αποτελούν «απλώς» πολύπλοκες ηλεκτροχημικές διαδικασίες που ακολουθούν τους φυσικούς νόμους που τις διέπουν. Ένας γιατρός μπορεί χορηγώντας μας την κατάλληλη ουσία να μας κάνει χαρούμενους, λυπημένους, φοβισμένους, θαρραλέους, αδιάφορους κλπ. Τα συναισθήματά μας δεν θα διαφέρουν σε τίποτε από τα «αυθεντικά». Δεν είναι εξάλλου τυχαίες οι αυτοκτονίες μετά από κατάχρηση ουσιών. Ο αυτόχειρας είναι πεπεισμένος ότι η πραγματικότητα είναι τόσο ζοφερή, όσο την αντιλαμβάνεται. Ούτε είναι προσποιητό το κέφι του μεθυσμένου με πράγματα που δεν θα τον διασκέδαζαν νηφάλιο.
Ο μηχανισμός της σκέψης περιλαμβάνει ηλεκτρισμό, η τάση του ρεύματος όμως είναι πολύ χαμηλή. Καταγράφεται από ηλεκτρόδια κολλημένα στο κεφάλι ή βαλμένα εντός του εγκεφάλου, αλλά δεν «εκπέμπεται» στο σύμπαν. Οι σκέψεις μας είναι ροές ηλεκτρονίων και μεταβολή της χημείας του εγκεφάλου μας. Άλλες σκέψεις μας γίνονται στη γλώσσα μας, άλλες είναι αφηρημένα εικονοποιημένες, συμβολικές, εντελώς αόριστες. Αν ένα πνεύμα, η φύση, μια αόρατη νόηση καταφέρει να «ακούσει» τις σκέψεις μας παρακολουθώντας αυτή τη ροή, είναι αδύνατο να τις αποκωδικοποιήσει. Ακόμη όμως κι αν τις καταλάβαινε επειδή τις διατυπώνουμε μεγαλόφωνα, θα πρεπε να αλλοιώσει αθέατα την πραγματικότητα για να τις ικανοποιήσει. Γιατί όμως μια νόηση τέτοιων δυνατοτήτων να ικανοποιήσει τις ασήμαντες επιθυμίες ενός ασήμαντου πλάσματος που ζει ασήμαντα λίγο και η επίδρασή του στο σύμπαν είναι μηδενική; Η επίτευξη της επιθυμητής χημικής ισορροπίας του εγκεφάλου του, μέσω της πραγματοποίησης των θέλω του, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής λόγος. Και για ένα σύμπαν που ακολουθεί τους φυσικούς νόμους, οι επιθυμίες μας ακόμη και να γίνονταν αντιληπτές, θα θεωρούνταν ασήμαντες. Όμως το σύμπαν, η φύση, ούτε ενδιαφέρονται, ούτε αδιαφορούν. Απλώς δεν έχουν νόηση ή συνείδηση για να πάρουν θέση απέναντι στα θέλω μας.
Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι προτιμήσεις μας, συμβαίνουν μόνο μέσα στο μυαλό μας. Οι επιθυμίες μας είναι η φυσική τάση του εγκεφάλου μας να «νιώσει ικανοποιημένος», αναζητώντας τη χημική ισορροπία «της αρεσκείας του». Εξαιτίας των συναισθημάτων μας, κάνουμε πολλά πράγματα που αποτελούν σπατάλη χρόνου, χρήματος και ενέργειας. Διακοσμούμε τα σπίτια μας, αγοράζουμε ωραία ρούχα, παίρνουμε ακριβά αυτοκίνητα, ηχοσυστήματα, τηλεοράσεις, δημιουργούμε σχέσεις, διασκεδάζουμε, κάνουμε βλαπτικές καταχρήσεις. Όπως όλα τα έμβια όντα, μας αρέσει να αισθανόμαστε καλά. Για έναν εγκέφαλο απαλλαγμένο από συναισθήματα, πολλά από τα πράγματα που κάνουμε δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα.
Η πίστη σε μεταφυσικά φαινόμενα, η βεβαιότητα ότι οι φυσικοί νόμοι κάμπτονται και αλλάζουν επειδή έτσι επιθυμεί ένας ή περισσότεροι άνθρωποι, ή κάποια άλλη «δύναμη», είναι εντελώς αβάσιμες. Ο μικρόκοσμος των υπερχορδών δεν αφορά τα «τεράστια» εγκεφαλικά μας κύτταρα. Οι σκέψεις μας δεν «εμπλέκονται κβαντικά» με την πραγματικότητα, διαμορφώνοντάς την. Οι στατιστικές συμπτώσεις δεν αποδεικνύουν «ενεργειακές θεραπείες» και «κοσμικές επεμβάσεις». Μπορεί να μη γνωρίζουμε τα πάντα, έχουμε όμως αναπτύξει αρκετή τεχνολογία, ώστε να εντοπίζουμε σχεδόν κάθε είδους ενέργεια που μας περιβάλλει. Και δεν έχουμε καταγράψει ποτέ ανεξήγητα φαινόμενα, μεταβολές που οφείλονται σε πνευματικούς, πνευματιστικούς, ή άλλους παραφυσικούς παράγοντες. Δεν υπάρχει κανένα «πνευματιστικό» ή «μεταφυσικό» φαινόμενο που να μην εξηγείται φυσικά. Οι ευσεβείς πόθοι της «νοητικής επικοινωνίας με τη φύση» δεν διαφέρουν σε τίποτε από αυτούς της πίστης σε μια θρησκεία.
Χρήσιμα Links:
The Mad Sc1ent1st Ουσίες, ουσίες και...βιοενέργεια;!
https://youtu.be/Q7AprnEQ9Po
Κβαντομηχανική, μια παρεξηγημένη θεωρία:
https://www.maxmag.gr/science/kvantomichaniki-mia-parexigimeni-theoria/
Μπορείς να φορτίσεις κινητό με το ανθρώπινο ρεύμα;
https://gizmodo.com/could-you-charge-an-iphone-with-the-electricity-in-your-1722569935
