Η παράξενη ιστορία του Αυνάν

Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις 38) διαβάζουμε την παράξενη ιστορία του Αυνάν, που έδωσε το όνομά του σε μια πράξη που δεν έκανε ο ίδιος, και θεωρείται αμαρτία για λάθος λόγους.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

(Το πρωτότυπο και η μετάφραση υπάρχουν κι εδώ).
Ο Ιούδας (ο γιος του Ιακώβ όχι ο μαθητής του Χριστού), αφού πούλησε τον αδελφό του, Ιωσήφ, φεύγει σε άλλα μέρη μακριά από τα αδέλφια του, γνωρίζει τη Χαναναία Σαυά και την παντρεύεται.
Κάνουν τρία παιδιά, τον Ηρ, τον Αυνάν και τον  Σηλώμ.
Στον πρωτότοκο γιο Ηρ δίνει για γυναίκα την Θάμαρ. Ο Ηρ όμως γίνεται "πονηρός έναντι Κυρίου" και ο Θεός τον σκοτώνει.
Ο Ιούδας λέει στον Αυνάν να πάρει για γυναίκα την χήρα Θάμαρ, και να κάνει παιδί μαζί της προκειμένου να αποκτήσει γιο και διάδοχο ο νεκρός αδελφός του, Ηρ. (Με την παράξενη λογική της εποχής ότι το παιδί που θα κάνει ο αδελφός με τη γυναίκα του νεκρού πρωτότοκου, είναι αυτομάτως παιδί του πρωτότοκου).
Ο Αυνάν, ξέροντας ότι το παιδί της Θάμαρ θα έχει δικαιώματα στην πατρική περιουσία, συνουσιάζεται μεν μαζί της, αλλά εκσπερματώνει εκτός της, ώστε να μην μείνει έγκυος.
Η πράξη του κρίνεται πολύ κακή από τον Θεό, που τον σκοτώνει γι' αυτό.
Ο Ιούδας φοβούμενος ότι θα πεθάνει και ο τρίτος του γιος αν παντρευτεί την Θάμαρ, της ζητά να μείνει στο πατρικό της μέχρι να ενηλικιωθεί ο Σηλώμ. Η Θάμαρ τον υπακούει και επιστρέφει στο πατρικό της. (Δεν έχει σκοπό να της δώσει τον Σηλώμ. Χρησιμοποιεί την ηλικία του ως δικαιολογία).
Τα χρόνια περνούν, η Σαυά πεθαίνει και μετά το πέρας του πένθους, ο Ιούδας πηγαίνει να κουρέψει τα πρόβατά του, περνώντας από την πόλη που ζει η Θάμαρ.
Όταν η Θάμαρ μαθαίνει ότι θα περάσει από εκεί ο πεθερός της, βγάζει τα ρούχα της χήρας, ντύνεται προκλητικά, κρύβει το πρόσωπό της και πηγαίνει στην πύλη από την οποία θα περνούσε ο Ιούδας.
Ο Ιούδας την περνά για πόρνη και της ζητά να συνουσιαστούν. Εκείνη τον ρωτά τι θα της δώσει ως αντάλλαγμα. Ο Ιούδας της τάζει ότι θα της στείλει ένα κατσίκι, και η Θάμαρ του ζητά ως "ενέχυρα" μέχρι να παραλάβει το κατσίκι, το δαχτυλίδι, την αλυσίδα και το ραβδί του. Ο Ιούδας δέχεται, έρχονται σε επαφή και την αφήνει έγκυο.
Η Θάμαρ φεύγει και ξαναφορά τα ρούχα της χήρας. Όταν ο Ιούδας στέλνει άνθρωπό του με το κατσίκι που έταξε προκειμένου να πάρει πίσω τα "ενέχυρα", εκείνος δεν βρίσκει καμία πόρνη στη συγκεκριμένη πύλη, και οι περίοικοι του λένε ότι δεν συχνάζει κάποια πόρνη εκεί. Ο απεσταλμένος επιστρέφει άπραγος και ενημερώνει τον Ιούδα. Ο Ιούδας θεωρεί ότι έκανε το καθήκον του, κράτησε την υπόσχεσή του οπότε ο ίδιος είναι εντάξει.
Τρεις μήνες μετά τον πληροφορούν ότι η νύφη του είναι έγκυος "εκ πορνείας". Ο Ιούδας ζητά να την πάνε έξω από την πόλη και να την κάψουν.
Η Θάμαρ στέλνει στον Ιούδα τα "ενέχυρα", λέγοντας ότι έμεινε έγκυος από τον ιδιοκτήτη τους.
Ο Ιούδας αναγνωρίζει τα αντικείμενά του, δικαιώνει τη Θάμαρ και θεωρεί τον εαυτό του λάθος γιατί δεν της έδωσε τον Σηλώμ, αλλά και επειδή πήγε μαζί της.
Η Θάμαρ είναι έγκυος σε δίδυμα αγόρια. Κατά τη γέννα, το ένα παιδί βγάζει το χέρι του. Η μαία του δένει μια κόκκινη κλωστή και λέει ότι είναι ο πρωτότοκος. Το μωρό τραβάει το χέρι του και βγαίνει πρώτος ο αδελφός του. Η μαία του λέει ότι "ο αδελφός σου άνοιξε το δρόμο για να γεννηθείς" και τον ονομάζει Φαρές. Μετά γεννιέται και το μωρό με την κόκκινη κλωστή που η μαία ονομάζει Ζαρά.

Μερικές παρατηρήσεις:

Ο Θεός σκοτώνει δυο αδέλφια επειδή θεωρεί τις πράξεις τους λάθος. Παράξενη στάση για Θεό που δεν θέλει να παραβιάζει την "ελεύθερη βούληση" του ανθρώπου, και γι' αυτό δεν σταματά ακόμη και τέρατα όπως ο Χίτλερ.

Δεν γίνεται γνωστό τι τόσο κακό έκανε ο Ηρ, που άξιζε θάνατο. Ο Αυνάν όμως, δεν...αυνανίστηκε. Αυτό που έκανε θα το ονομάζαμε διακεκομμένη συνουσία. Σκοπός του είναι η αποφυγή της εγκυμοσύνης, προκειμένου να γίνει αυτός κληρονόμος και όχι ο "γιος" του Ηρ. Αυτή την πονηριά καταδικάζει ο Θεός με θάνατο, όχι την αυτοϊκανοποίηση. Δεν υπάρχει σημείο στις Γραφές, που να αναφέρεται ο αυτοερωτισμός ως αμαρτία. Επίσης, αν το "αμάρτημα" είναι το χαμένο σπέρμα, η αυτοϊκανοποίηση των γυναικών δεν θα έπρεπε να θεωρείται αμαρτία.

Ο Ιούδας καταδικάζει την "πόρνη" Θάμαρ σε κάψιμο στην πυρά, όχι όμως και τον πόρνο που πήγε μαζί της. Η εκτός γάμου συνουσία δεν αποτελούσε αμαρτία για τους άντρες. Αντιθέτως, οι γυναίκες τιμωρούνταν με λιθοβολισμό.

Πώς ήξερε η Θάμαρ ότι όχι μόνο θα της ζητήσει ο Ιούδας να έρθουν σε επαφή, αλλά αντί πληρωμής θα της αφήσει "ενέχυρα", θα μείνει έγκυος, και όταν την πάνε για τιμωρία θα την σώσουν και θα την δικαιώσουν τα "ενέχυρα";

Όταν ο Ιούδας μαθαίνει ότι η "πόρνη" ήταν η νύφη του με την οποία πήγε ο ίδιος, την αθωώνει με την ανεπαρκή εξήγηση, "εγώ αθέτησα την υπόσχεσή μου να της δώσω τον τρίτο μου γιο, δεν φταίει αυτή". Δηλαδή; Δικαιολογεί αυτό το ότι εκπορνεύθηκε και τον ξεγέλασε προκειμένου να κοιμηθεί μαζί του;

Τα μωρά δεν γεννιούνται έτσι όπως περιγράφεται. Δεν βγάζουν πρώτα τα χέρια τους, ούτε αλλάζουν θέσεις στη έξοδο του κόλπου. Ο συγγραφέας της ιστορίας ήταν προφανώς άντρας με μηδενική εμπειρία και γνώση για τον μηχανισμό της γέννησης.

Δέκα εντολές, οι εξής (σχεδόν) έξι.

Οι Δέκα εντολές συχνά προβάλλονται ως ο ιδανικός οδηγός "ηθικής" που έδωσε ο ίδιος ο Θεός στον Μωυσή. Θα περίμενε κανείς 10 σοφές, διαχρονικές και παγκόσμιας εφαρμογής εντολές, που κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Τι λένε όμως αυτές οι 10 εντολές;

1. εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού.

Είμαι ο μοναδικός Θεός, αυτός που σε απάλλαξε από την δουλεία στην Αίγυπτο, δεν υπάρχουν άλλοι θεοί.
Τι ηθική οδηγία δίνει αυτό στον πιστό και πώς τον κάνει καλύτερο άνθρωπο; Επίσης, τα ιστορικά στοιχεία δεν δείχνουν Εβραίους δούλους στην Αίγυπτο, πληγές, Έξοδο και περιπλάνηση επί 40 χρόνια στην έρημο.

2. ου ποιήσεις σεαυτω είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανω άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς· εγώ γαρ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσί με και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.

Μην φτιάξεις ομοίωμα της φύσης για να το λατρέψεις. Είμαι ζηλότυπος Θεός, και τιμωρώ μέχρι και την τέταρτη γενιά απογόνων όσων με μισούν, ενώ δείχνω έλεος σε όσους ακολουθούν όσα λέω.
Με άλλα λόγια, μια δεύτερη εντολή για τη μοναδικότητα του Θεού, με την απειλή να πληρώσουν μέχρι και τέσσερις γενιές μετά, οι απόγονοι του άπιστου. Κρητική "βεντέτα", από τον Δημιουργό του κόσμου.

3. ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω· ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω.

Μην αναφέρεις το όνομα μου χωρίς λόγο, γιατί το θεωρώ ασέβεια.
Ο Θεός αφιερώνει και τρίτη εντολή σε κάτι που αφορά τον εαυτό του. Ο Δημιουργός του σύμπαντος, προσβάλλεται αν αναφερθεί το όνομά του χωρίς λόγο, σε βαθμό να μην συγχωρεί όποιον το έκανε. Αν θέλεις να ορκιστείς σε κάτι, μην ορκίζεσαι στο όνομα του Θεού.  Δεν γίνονται όμως οι ορκωμοσίες με το χέρι στο Ευαγγέλιο; Και ποιο είναι το πρόβλημα του Θεού όταν αναφέρεται το όνομά του, έστω χωρίς λόγο;

4. μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν. εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεω σου· ου ποιήσεις εν αυτη παν έργον, συ και ο υιος σου και η θυγάτηρ σου, ο παις σου και η παιδίσκη σου, ο βούς σου και το υποζύγιόν σου και παν κτήνός σου και ο προσήλυτος ο παροικών εν σοί. εν γαρ εξ ημέραις εποίησε Κύριος τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη· δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν.

Την έβδομη μέρα της εβδομάδας να την αφιερώνεις στον Θεό, και να μην κάνεις καμία δουλειά, ούτε εσύ, ούτε τα ζώα σου, ούτε οι φιλοξενούμενοί σου. Κι αυτό επειδή επί έξι μέρες ο Θεός έφτιαχνε τη Γη, και την έβδομη σταμάτησε, την ευλόγησε και την αφιέρωσε στον εαυτό του.
Η ξεκούραση είναι απαραίτητη, για το σώμα και το πνεύμα. Η εντολή να μην εργάζεται κανείς τη συγκεκριμένη μέρα όμως φέρνει πρακτικά προβλήματα (πχ. μένουν ατάιστα, απότιστα, βρώμικα τα ζώα) και αλλόκοτες λύσεις (Δείτε τις Εβραϊκές πρακτικές για να "ξεγελάσουν" την Κυριακή, κάνοντας δουλειές με έμμεσους τρόπους). Είναι η τέταρτη εντολή στην οποία ο Θεός δίνει οδηγίες που αφορούν και πάλι τον εαυτό του. "Την έβδομη μέρα θα με λατρεύετε".

5. τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα εύ σοι γένηται, και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης της αγαθής, ης Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι.

Να τιμάς τους γονείς σου, ώστε να ευημερήσεις στη εύφορη γη που θα σου δώσει ο θεός.
Η πρώτη εντολή που δεν αφορά τον Θεό, αφορά αυτούς που το παιδί βλέπει ως θεούς, τους γονείς.

Καλά κάνει και μιλάει για σεβασμό προς τους γονείς, θα έπρεπε όμως να περιλαμβάνει και τον σεβασμό των γονέων προς τα παιδιά ή ακόμη καλύτερα, τον σεβασμό σε κάθε συνάνθρωπο.
Προπάντων, πώς και γιατί να σεβαστεί κανείς γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους;

6. ου μοιχεύσεις

Μην απατήσεις τον/την σύζυγό σου, με τρίτο πρόσωπο.
Η  εντολή φαίνεται χρήσιμη για τη σταθερότητα των μονογαμικών κοινωνιών. Αν βέβαια κάποιος χρειάζεται εντολή εκ των άνωθεν για να μην μοιχεύσει και αυτή είναι ο μόνος λόγος που δεν το κάνει, μάλλον δεν αγαπάει ιδιαίτερα τον σύντροφό του και η σχέση του είναι ήδη ασταθής.

7. ου κλέψεις

Μην κλέψεις.
Επιτέλους μια πραγματικά χρήσιμη εντολή που αφορά την συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο.
Βέβαια, οποιαδήποτε κοινωνία καταδικάζει εκ των πραγμάτων την κλοπή, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει. Αν η κλοπή "επιτρέπεται", η κοινωνία πολύ σύντομα θα διαλυθεί.

8. ου φονεύσεις

Μην φονεύσεις.
Η εντολή που θα έπρεπε να είναι πρώτη, είναι όγδοη. Πάντως, ο κανόνας αυτός φαίνεται να έχει εξαιρέσεις, καθώς οι άνθρωποι του Θεού στην Αγία Γραφή σκοτώνουν ένα σωρό κόσμο με τις ευλογίες Του. Και ξανά, μια κοινωνία που επιτρέπει τον φόνο, δεν αντέχει στον χρόνο.

9. ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.
Μην πεις ψέματα για τον συνάνθρωπό σου. Έτσι όπως διατυπώνεται η εντολή, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πεις ψέματα για τον εαυτό σου. "Είμαι αθώος, δεν ξέρω τίποτε".
Επίσης και πάλι, κοινωνία βασιζόμενη σε ψέματα, πολύ γρήγορα διαλύεται. Αν δεν εμπιστεύεσαι τα λεγόμενα των συνανθρώπων σου επειδή λένε συνειδητά ψέματα, πολύ σύντομα αρχίζεις να αποφεύγεις τις σχέσεις μαζί τους.

10.  ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου. ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον αγρόν αυτού ούτε τον παίδα αυτού ούτε την παιδίσκην αυτού ούτε του βοός αυτού ούτε του υποζυγίου αυτού ούτε παντός κτήνους αυτού ούτε όσα τω πλησίον σου εστί.

Μην επιθυμήσεις την γυναίκα, το σπίτι, τα παιδιά, την περιουσία του πλησίον σου.
Πρόκειται για μια "αμαρτία της σκέψης". Είναι πρακτικά αδύνατο να μη θαυμάσεις, να μην "επιθυμήσεις" κάτι που έχει κάποιος άλλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα του το κλέψεις. Για μια ακόμη φορά, οι κοινωνίες θα διαλύονταν αν "ενέκριναν" την κλοπή. Η επιθυμία όμως, δεν είναι κλοπή. Είναι λόγος προόδου. Θέλεις καλύτερο σπίτι; Θα εργαστείς για να το αποκτήσεις. Θέλεις όμορφη/έξυπνη/ιδανική γυναίκα; Θα προσπαθήσεις να την βρεις και να την γοητεύσεις. Θέλεις τη γυναίκα του συνανθρώπου και την διεκδικείς; Θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες, ανάλογα με την κοινωνία που ζεις. Τέτοιες συμπεριφορές συνήθως δεν βοηθούν σε σταθερές κοινωνίες πάντως, προφανώς.



Οι Δέκα εντολές γράφτηκαν από ανθρώπους κάποιας εποχής, για ανθρώπους εκείνης της εποχής. 
 Οι τέσσερις πρώτες εντολές είναι ενός ανθρωπομορφικού και ανασφαλούς Θεού, όχι του Δημιουργού του σύμπαντος. 
 Ο Θεός θα είχε σκεφτεί κάποιον ιδανικότερο Δεκάλογο, που θα έφερνε ισορροπία στις ανθρώπινες κοινωνίες. Εντολές όπως, "απαγορεύεται η δουλεία", "όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου ή φυλής είναι ίσοι και εξίσου σημαντικοί", "φροντίστε να αφήστε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας έως τέταρτη γενιά" θα είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία και θα είχαν γλυτώσει την ανθρωπότητα από πολλά βάσανα.

Τα παράδοξα του Εωσφόρου.

Ο Θεός "ξεκινάει" το σύμπαν, περνούν δισεκατομμύρια χρόνια, εμφανίζεται ο Ήλιος, η Γη, η ζωή. Περνούν εκατομμύρια χρόνια, και τελικά η Εξέλιξη φέρνει τον άνθρωπο. Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, ο άνθρωπος είναι πλέον homo sapiens, κάνει συλλογισμούς, δημιουργεί γλώσσα, γραφή και πολιτισμό.

Στο μεταξύ ο Εωσφόρος-Διάβολος έχει αποφασίζει ότι θέλει να γίνει Θεός στη θέση του Θεού, επαναστατεί και διώκειται ΠΡΙΝ την εμφάνιση του Αδάμ και της Εύας.
Από την ιστορία προκύπτουν ερωτήματα, στα οποία δεν έχω βρει πειστικές απαντήσεις:

-Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει ότι θα πάρει τη θέση του παντοδύναμου και αιώνιου Θεού;
-Με ποια λογική παρέσυρε κι άλλους αγγέλους στην πτώση του; Πώς έπεισε φωτισμένα πλάσματα που γνώριζαν καλά τη δύναμη του Θεού;
-Τι εξουσία θέλει να αναλάβει σ' ένα άδειο από ζωή σύμπαν που εξελίσσεται χωρίς εξωτερική παρέμβαση;
-Πού "πηγαίνει" ως έκπτωτος από τον Παράδεισο, αφού ο Θεός βρίσκεται παντού;
-Με τι ασχολείται πριν την εμφάνιση του ανθρώπου;
-Το ανθρώπινο είδος είναι πολύ παλιότερο από την Αγία Γραφή. Ο Διάβολος "πειράζει" τον άνθρωπο και πριν μας αποκαλύψει η Παλαιά Διαθήκη την ύπαρξή του; Αν είναι έτσι, εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν χωρίς πιθανότητα σωτηρίας, αφού οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτε για τον Σατανά ή τον Θεό.
-Ο Διάβολος είναι δημιούργημα του Θεού, που ως παντογνώστης ήξερε εκ των προτέρων ότι θα τον "προδώσει". Όπως ήξερε και ότι αργότερα θα παρασέρνει τους ανθρώπους στην Κόλαση. Γιατί τον δημιούργησε και γιατί δημιούργησε τον άνθρωπο, ξέροντας τι κακό θα του κάνει;

Οι περιγραφές της Αγίας Γραφής είναι εμφανώς περιορισμένες από τις γνώσεις της εποχής τους.

Για παράδειγμα, στον Ησαΐα γράφει ότι ο Διάβολος ήθελε να ανέβει πάνω από τα άστρα του Θεού, να ανέβει στα σύννεφα: 14:13 Συ δε ελεγες εν τη καρδια σου, Θελω αναβη εις τον ουρανον, θελω υψωσει τον θρονον μου υπερανω των αστρων του Θεου· και θελω καθησει επι το ορος της συναξεως, προς τα μερη του βορρα·

14:14 θελω αναβη επι τα υψη των νεφελων· θελω εισθαι ομοιος του Υψιστου.

Ενώ στην Αποκάλυψη ο Αρχάγγελος Μιχαήλ τον πολεμά κυριολεκτικά στον ουρανό μαζί με άλλους αγγέλους και τον ρίχνει στη Γη: (Αποκ. 12:17-19) «Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού – του πολεμήσαι μετά του δράκοντος και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ, και εβλήθη ο δράκων – ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν και οι άγγελοι αυτού μετ αυτού εβλήθησαν»

Η ιδέα της μετά θάνατον ζωής στον Παράδεισο ή την Κόλαση εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη.
Ίσως επειδή στην Παλαιά οι άνθρωποι φέρονται να ζουν εκατοντάδες χρόνια, τη στιγμή που το πραγματικό προσδόκιμο ζωής δεν ήταν μεγαλύτερο από 40-50 χρόνια. Τα 500 και 800 χρόνια ζωής των χαρακτήρων της Παλαιάς Διαθήκης, φαίνονται ήδη αιωνιότητα στους πιστούς.
Στην Καινή Διαθήκη, στην οποία τα γεγονότα είναι "σύγχρονα" των συγγραφέων, ο άνθρωπος ζει λίγο, οπότε η προοπτική της ευτυχισμένης αιώνιας ζωής είναι ελκυστική προοπτική. Στον αντίποδα ένας Σατανάς μπαμπούλας απειλεί με αιώνια Κόλαση.

Καρότο και μαστίγιο. Με ιδανικό "καρότο" την αιώνια ευτυχισμένη ζωή, και απόλυτο "μαστίγιο" την αιωνιότητα στην Κόλαση.

Τι πιστεύουν οι πιστοί για τους άθεους

Έχει καιρό που έγραψα το παρακάτω κείμενο. Το "παράδοξο" είναι ότι μερικούς μήνες νωρίτερα από τη συγγραφή του, ήμουν ο πιστός με τα bold.

Έγινες άθεος επειδή ήθελες να νοιώσεις ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και να αμαρτάνεις όσο θέλεις.

Παρ’ όλο που πέρασα από έντονα Χριστιανικές φάσεις νέος, η θρησκεία δεν με εμπόδισε να κάνω αυτό που ήθελα. Σίγουρα ήμουν και είμαι αμαρτωλός σύμφωνα με τους δογματικούς κανόνες, πάντα θεωρούσα όμως ότι ο γεμάτος αγάπη Θεός ξέρει καλύτερα και θα με κρίνει με επιείκεια, καθώς βλέπει μέσα στην καρδιά μου και ξέρει τις προθέσεις μου. Εξάλλου, αν ο Θεός κρίνει όσο αυστηρά λέει το κάθε δόγμα, ελάχιστοι πρέπει να καταλήγουν στον Παράδεισο. Οπότε, όχι, δεν ένοιωσα περισσότερο ελεύθερος απορρίπτοντας την ιδέα  του Θεού όπως τον ξέρουμε. Αντιθέτως, σε πρώτη φάση ένοιωσα «μόνος» χωρίς τον Πατερούλη. Θα ήθελα να ρωτήσω κι εγώ όμως, το μόνο που σε σταματά από την όποια αμαρτία, είναι ο φόβος της τιμωρίας; Αν αύριο αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει Θεός, θα αρχίσεις τις κλοπές και τους βιασμούς;

Έγινες άθεος επειδή είσαι εγωιστής και υλιστής. Τώρα νοιώθεις θεός του εαυτού σου και παντοδύναμος.

Αντιθέτως, η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός και ότι δεν έχω ψυχή που πρέπει να σώσω σ’ αυτή τη ζωή για να περάσει μια Παραδεισένια αιωνιότητα στην επόμενη, με έκανε πολύ πιο ταπεινό και αλτρουιστή απ’ ότι ήμουν. Η συνειδητοποίηση του πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε όλοι, πόσο μικρή είναι η ζωή μας μπροστά στην αιωνιότητα, με έκανε πιο ρεαλιστή. Αναρίθμητοι άνθρωποι γεννήθηκαν και πέθαναν, κι ένας απ’ αυτούς είμαι κι εγώ. Τίποτε ιδιαίτερο. Στην ιστορία έμειναν όσοι έκαναν μεγάλα καλά και μεγάλα κακά, και αυτό δεν έχει καμία σημασία για κανέναν μετά τον θάνατό του. Προσωπικά θέλω να αφήσω τον κόσμο γύρω μου όσο καλύτερο γίνεται για τις επόμενες γενιές. Να βοηθήσω όσο μπορώ τους άλλους, ειδικά τους νεότερους για να μην χάσουν χρόνο κάνοντας τα δικά μου λάθη.  Όσο για τον υλισμό, αν θεωρώ τη ζωή μου ασήμαντη, φαντάσου πόση αξία δίνω στα υλικά αγαθά.

Γιατί ασχολείσαι με τους πιστούς; Θέλεις να τους βγάλεις από τον δρόμο του Θεού σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά στον μύθο του Αισώπου;

Φαντάσου ότι τόσο εσύ όσο και άνθρωποι που αγαπάς (αλλά και άνθρωποι που δεν ξέρεις) έχετε πέσει για καιρό θύματα ενός απατεώνα γιατρού, πολιτικού, καθοδηγητή, ηγέτη, επιχειρηματία, οτιδήποτε. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις την απάτη. Δεν έχεις άμεσες, απτές αποδείξεις επειδή η απάτη είναι καλοστημένη, έχεις όμως πληθώρα ενδείξεων. Και όσο το σκέφτεσαι και το μελετάς, τόσο περισσότερες βρίσκεις.
 Θα αδιαφορούσες για τους υπόλοιπους; Δεν θα προσπαθούσες να τους εξηγήσεις ότι αυτό που πιστεύουν είναι λάθος; Ό,τι χάνουν τον χρόνο τους, σπαταλούν την ενέργεια και το μυαλό, καμιά φορά και το χρήμα τους; Θα τους άφηνες να βασανίζονται από ενοχές γιατί δεν καλύπτουν τις προδιαγραφές του σωστού πιστού; Να πηγαίνουν ενάντια στη φύση τους, επειδή έτσι λέει το δόγμα τους; Να ψάχνουν «τρύπες» στο δόγμα για να κάνουν αυτό που νοιώθουν; Ειδικά αν λόγω της πίστης τους, κάποιοι κατέληγαν να μισούν όσους δεν συμφωνούν, να βιαιοπραγούν, ακόμη και να σκοτώνουν;
Συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να αδιαφορήσω.

Δεν είσαι άθεος. Είσαι σατανιστής/η θρησκεία σου είναι η αθεΐα/η επιστήμη.

Αφού δεν πιστεύω στον Θεό, δεν πιστεύω και στον Διάβολο. Βασικά δεν πιστεύω σε καμιά μεταφυσική παρουσία. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να είμαι σατανιστής. Η αθεΐα  δεν είναι θρησκεία. Δεν έχει δόγμα, δεν έχει βίβλο, δεν έχει τυφλή πίστη σε κάτι.
 Η επιστήμη ασχολείται με την γνώση και την αιτιολόγησή της. Δεν είναι πίστη, ούτε ασχολείται με θεολογικά και φιλοσοφικά θέματα. Αν οι θρησκείες έχουν πρόβλημα με την επιστήμη, φταίει το ότι οι ισχυρισμοί τους έρχονται σε αντίθεση με τις αποδείξιμες αλήθειες της. Η επιστήμη είναι ανοιχτή σε νέες ανακαλύψεις και αιτιολογημένες διορθώσεις και βελτιώσεις.

 

Σκόρπιες σκέψεις

Ασχέτως με το τι πιστεύεις, ελπίζεις, εύχεσαι και προσεύχεσαι, η πραγματικότητα συνεχίζει την πορεία της εξαρτώμενη από "υλικούς" και "πραγματικούς" παράγοντες.

Οι θεοί της ανθρώπινης ιστορίας, έχουν δώσει στον άνθρωπο μόνο ψεύτικη ελπίδα και παρηγοριά.

Οι αντιληπτικές μας ικανότητες μας περιορίζουν στον "μικρόκοσμό" μας.
Αν μπορούσαμε να συλλάβουμε τις αχανείς διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, θα είχαμε διαφορετική εντύπωση για τον κόσμο.

Αν αδικήσεις κάποιον, μπορεί να ξεφύγεις από τον νόμο ή/και να εξομολογηθείς και να σε "συγχωρέσει ο Θεός". Από τη συνείδησή σου όμως δεν μπορείς να ξεφύγεις. ΑΝ έχεις.

Μερικές από τις αντιρρήσεις μου για πράγματα που λέει η Αγία Γραφή ότι έκανε ο Θεός σε σχέση με τον άνθρωπο, πολύ καλά διατυπωμένες από τον Matt Dillahunty, σε αυτό το video.

Φύση και υπερφυσικό

Η αλήθεια είναι ότι δεν τα ξέρουμε όλα, όσον αφορά την "φύση" του σύμπαντος, και ίσως να μην τα μάθουμε ποτέ ως είδος. Ξέρουμε όμως αρκετά ώστε να καταλαβαίνουμε χωρίς αμφιβολία, πώς λειτουργεί ο κόσμος. Ξέρουμε πώς δημιουργούνται στο σύμπαν άτομα υδρογόνου και ηλίου, και φτιάχνουμε πολύπλοκες τεχνητές χημικές ενώσεις. Φτιάξαμε τον περιοδικό πίνακα και προβλέπουμε στοιχεία που λείπουν. Ακούμε και εκπέμπουμε σε όλες τις πιθανές συχνότητες. Βλέπουμε μακριά στον χώρο και τον χρόνο με τα τηλεσκόπιά μας. Οι έγκυροι επιστημονικοί ισχυρισμοί επαναλαμβάνονται, εξηγούνται και λειτουργούν. Πράγματα που κατασκευάζουμε ακολουθώντας τους φυσικούς νόμους, δουλεύουν πάντα. Ο μικρόκοσμος έχει μεν δικούς του κανόνες, δεν παύει όμως να έχει κανόνες.

Με λίγα λόγια, ζούμε σε έναν υλικό κόσμο. Υλοενεργειακό θα έλεγε κανείς, ανοίγοντας ένα παράθυρο στο μεταφυσικό μέσω της "ενέργειας". Στο σύμπαν όμως, οι μόνες "αόρατες" δυνάμεις που παρατηρούμε και μετρούμε συστηματικά και έγκυρα, είναι οι γνωστές τέσσερις, ασθενής και ισχυρή πυρηνική, ηλεκτρομαγνητική και βαρυτική. Κατά τα άλλα, είναι συνήθως η ύλη που μετατρέπεται σε ενέργεια, με πολύ κατανοητό τρόπο κάθε φορά. Δεν παρατηρούμε σε τοπικό, ανθρώπινο επίπεδο, δυνάμεις και ενέργειες που δεν ξέρουμε πού να αποδώσουμε.

"Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα εργαλεία της φυσικής και τη λογική, για να δεις και να νοιώσεις το μεταφυσικό".
Ας εντοπίσουμε πρώτα ένα μεταφυσικό φαινόμενο, και μετά θα αναρωτηθούμε με τι "εργαλεία" θα το εξετάσουμε. Πώς όμως να συμβεί αυτό, όταν το μεταφυσικό φαινόμενο θα πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία του στον φυσικό κόσμο με ανεξήγητο από τους φυσικούς νόμους τρόπο;

Δεν φαίνεται όμως να υπάρχουν μεταφυσικά φαινόμενα. Μόνο όνειρα, οράματα, αισθήματα, παραισθήσεις, "προφητείες",  "θαυματουργές" ανανήψεις (που όμως συμβαίνουν σε ανθρώπους κάθε θρησκείας/άθεους/άθρησκους/με άγνοια θεών, καθώς ο οργανισμός μας έχει εκπληκτικές δυνατότητες αυτοθεραπείας) και πολλά άλλα αναπόδεικτα και μυστικιστικά.

Δεν παρατηρούμε καμία μεταφυσική παρέμβαση στο σύμπαν. Δεν υπάρχει κάτι που είναι διαφορετικό από το αναμενόμενο "φυσικό", επειδή το έχει κατασκευάσει ή είχε επέμβει σε αυτό κάποιος Δημιουργός. Η Κοσμογονία εξηγεί την δημιουργία και εξέλιξη του σύμπαντος. Η Εξέλιξη των Ειδών εξηγεί τη δική μας εμφάνιση εξέλιξη στη Γη. Αν ένας Δημιουργός έφτιαξε το σύμπαν, δεν φαίνεται να επεμβαίνει ή να ανήκει καθόλου σ' αυτό.


Η επιστημονική παρατήρηση του κόσμου δείχνει και κάτι ακόμη. Δυσοίωνο αλλά αναπόφευκτο. Όλα στο σύμπαν πεθαίνουν. Άστρα τρισεκατομμυρίων ετών, γαλαξίες, το σύμπαν το ίδιο κάποια στιγμή. Είναι μια σκληρή και αναπόφευκτη, αλλά δίκαιη πραγματικότητα για το σύμπαν. Τα πάντα μεταβάλλονται ασταμάτητα, και τίποτε δεν είναι αιώνιο. Όλα διαλύονται και σβήνουν.

 Η "ψυχή" μας, τα πνεύματα, οι θεοί, ο Θεός, θα ήταν μια παράδοξη εξαίρεση. Ειδικά όταν δεν παρατηρούνται με κανέναν τρόπο, και ο ορισμός τους αλλάζει ανάλογα με την θρησκεία, την κουλτούρα, την εποχή. Όλο το μεταφυσικό, είναι δημιούργημα του μυαλού μας.
Ιδανικά όλοι θα θέλαμε (;) να ζούμε για πάντα ευτυχισμένοι σε μια "αιώνια ζωή", κι εμείς και οι συγγενείς μας και ο κόσμος όλος, αλλά μόνο οι θρησκείες μας λένε κάτι τέτοιο. Η πραγματικότητα γύρω μας, μας λέει το αντίθετο.

Η αναζήτηση της αλήθειας δεν έχει να κάνει με προτιμήσεις και θέλω. Επειδή όμως τα θέλω μας είναι συχνά ισχυρά και ριζωμένα από την παιδική ηλικία ως δεδομένα, η γνωστική δυσαρμονία δεν μας αφήνει να δούμε την πραγματικότητα.
Είμαστε όλοι θνητοί. Είμαστε όλοι το ίδιο ακριβώς ον. Homo Sapiens. Άνθρωποι. Και είμαστε τυχεροί που αποκτήσαμε συνειδητότητα ως άνθρωποι και μπορούμε να καταλάβουμε τόσα.
Ας το εκμεταλλευτούμε μαθαίνοντας όσο περισσότερα πράγματα μπορούμε. Μπορεί να μην έχουμε την πλήρη γνώση, αλλά κι αυτή που έχουμε, δεν την προλαβαίνουμε όλη σε μια ζωή.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι από τα σημαντικότερα ίσως για την κατανόηση της ψυχολογίας όλων των πιστών σε κάτι μεταφυσικό ή αναπόδεικτο. Η πίστη αναλώνει πολλές ώρες της ζωής του πιστού και πάνω τις στηρίζονται οι ελπίδες του για το (αιώνιο) μέλλον. Είναι πολύ δύσκολη η απαγκίστρωση από τέτοια "επένδυση".

Τι θα σε έπειθε ότι υπάρχει Θεός;

Είναι μια κλασική ερώτηση. Από τη στιγμή που είτε δεν πιστεύεις εξ' αρχής, είτε βρίσκεσαι να μην πιστεύεις τελικά, θα βρεθεί κάποιος που πιστεύει, να σε ρωτήσει. Μερικές φορές μάλιστα, η ερώτηση θα έχει τη μορφή συμπεράσματος : "εσείς οι άθεοι και τον Θεό να δείτε δεν θα πειστείτε".
Όχι ακριβώς. Η αλήθεια είναι ότι αν ένα βράδυ έβλεπα ξαφνικά τον Θεό, θα αναρωτιόμουν αν μου έριξαν κάτι στο ποτό. Δεν αρκεί μια εμφάνιση, μια "αίσθηση".
Μπορώ όμως να σας πω τι θα με έπειθε.
Θα με έπειθε αν των Φώτων έβρισκαν οι εκατό πιο πιστοί άνθρωποι στον κόσμο το φως τους. Κι άλλοι δέκα άπιστοι, έτσι για να πιστέψουν.
Θα με έπειθε αν των Άγιων Ανάργυρων φύτρωναν κομμένα μέλη.
Αν Του Αγίου Φανουρίου ανάρρωναν παιδάκια με σύνδρομα.
Θα με έπειθε αν κάθε Πάσχα επικοινωνούσαμε όλοι για ένα λεπτό με τις ψυχές των νεκρών.
Θα με έπειθε αν τα Ιερά Βιβλία (οποιοδήποτε Ιερό Βιβλίο) περιείχαν πληροφορίες πρακτικά αδύνατον να είναι γνωστές την εποχή που γράφτηκαν.
Θα με έπειθε αν τα Ιερά Βιβλία έδιναν λύσεις ή προλάμβαναν ασθένειες με τις Θεόπνευστες συμβουλές τους.
Με λίγα λόγια θα με έπειθαν τα Ιερά Βιβλία, αν δεν περιείχαν πάντα εμφανώς μόνο τις γνώσεις και τις απόψεις των ανθρώπων της εποχής τους. Και στις περισσότερες περιπτώσεις των αντρών της εποχής τους. Αν ο Θεός, δεν έμοιαζε τόσο με αυταρχικό άντρα.

Μα, θα αντιταχθεί ο κάθε πιστός, αν ο Θεός αποδείκνυε την ύπαρξή του, θα χανόταν η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου να διαλέξει να πιστέψει.
Να θυμίσω ότι ο Αδάμ, η Εύα, ο Διάβολος και οι έκπτωτοι άγγελοι που πήρε μαζί του, ο Κάιν που σκότωσε τον Άβελ, οι Ισραηλίτες που έτρωγαν το θεόσταλτο "μάννα" κάθε μέρα στην έρημο, πολύς κόσμος ήξερε ότι υπάρχει Θεός, επικοινωνούσε καθημερινά μαζί του. Αυτό δεν εμπόδισε κανέναν τους να τον παρακούσει.

Τέλος, θα με έπειθε ένας Δημιουργός με διαφορετική "αγάπη" απέναντι στον άνθρωπο.
Ενας Θεός που μας δημιουργεί "από αγάπη για τον άνθρωπο", ενώ ξέρει ότι αναρίθμητοι άνθρωποι θα υποφέρουν όσο ζουν ή/και για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν θα βρεθούν στον Παράδεισο όταν πεθάνουν, δεν αγαπά πραγματικά τον άνθρωπο. Ή αυτό ή δυστυχώς, έχουμε διαφορετικό ορισμό της έννοιας της αγάπης.

Εδώ ο πιστός θα αντιτάξει τον παραλληλισμό του "σκληρού γονέα" και της "μετά θάνατον ανταμοιβής". Συγνώμη, αλλά αν ο "σκληρός γονέας" άφηνε το παιδί του να αποσκελετώνεται σαν αυτά στην Αιθιοπία για να το πάει μετά στην Ντίσνεϊλάντ,  θα του το είχε πάρει η πρόνοια και θα τον είχαν κλείσει μέσα. Αν αυτό είναι επιχείρημα της ύπαρξης κάποιου Θεού, αυτός ο Θεός προσωπικά με τρομάζει.