Όλα είναι στο μυαλό

 Όλες οι μορφές ζωής της Γης, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς, μέχρι τα πολυπλοκότερα και εξυπνότερα όντα, έχουν δύο βασικά κοινά χαρακτηριστικά: Επιδιώκουν να ζήσουν και να αναπαραχθούν. Το ένστικτο, οι εντυπωμένες οδηγίες στο DNA, αποτέλεσμα πολλές φορές εκατομμυρίων ετών εξέλιξης, καθοδηγεί τα αμέτρητα πλάσματα και είδη του πλανήτη μας πώς να παραμείνουν ζωντανά και πώς να διαιωνίσουν το είδος τους. Τα ζωντανά όντα έχουν συμπεριφορές και χαρακτηριστικά διαμορφωμένα και σμιλεμένα στο αδυσώπητο trial and error της επιβίωσης όπου το error μπορεί να σημαίνει θάνατο. Το 99% των ειδών που εμφανίστηκε ποτέ στη Γη, δεν τα κατάφερε σε αυτό το «παιχνίδι» και εξαφανίστηκε για πάντα. Ξεφεύγω όμως από το θέμα.

Η ανάγκη για ζωή και διαιώνιση εξυπηρετείται σχεδόν αυτόματα στις απλούστερες μορφές ζωής.  Καθώς όμως ο εγκέφαλος γίνεται πολυπλοκότερος, διακρίνουμε όλο και σαφέστερα «θέλω» και επιλογές. Όλο και πολυπλοκότερες σκέψεις. Και δυστυχώς, όλο και μεγαλύτερα περιθώρια για λάθη και δυσλειτουργίες.
Η ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, όχι μόνο ως παρελθόν και παρόν αλλά προπάντων ως μέλλον, μας δίνει μια αίσθηση σκοπού που λείπει από τα περισσότερα υπόλοιπα είδη. Φροντίζουμε σήμερα, για πράγματα που ίσως συμβούν αύριο, σε πενήντα χρόνια, ή ίσως και ποτέ. Νοιαζόμαστε για τα μελλοντικά γεγονότα.

Παράλληλα, η ποικιλία συναισθημάτων δημιουργεί κίνητρο για δημιουργία, μας κάνει επιλεκτικούς στο φαγητό, τη μουσική, τα βιβλία, τις ταινίες, τις παρέες, τους συντρόφους. Τα συναισθήματα αποτελούν εξελικτικό πλεονέκτημα, γι’ αυτό άλλωστε διατηρήθηκαν και αναπτύχθηκαν. Γι’ αυτό τα βλέπουμε και σε άλλα είδη, που όσο «ανώτερα» είναι, τόσο μεγαλύτερη ποικιλία συναισθημάτων έχουν και εκφράζουν.
Θεωρούμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα θέλω τόσο δεδομένα, τόσο «απτά», που ξεχνάμε πως υπάρχουν κυριολεκτικά μόνο μέσα στο μυαλό μας. Όλο το «εγώ» μας δημιουργείται εξελίσσεται και ζει μόνο μέσα στον εγκέφαλό μας. Επιθυμίες, πόθοι, αγάπες, μίση, φόβοι, χαρές, λύπες, θυμοί, όλα είναι ηλεκτροχημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου μας. Όλα συμβαίνουν μόνο στον μικρόκοσμο του μυαλού μας. Και όλα είναι τόσο αληθινά για εμάς όταν τα αισθανόμαστε, που νιώθουμε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να δει κανείς τα πράγματα. Η πραγματικότητα περνάει μέσα από το πρίσμα τους. Το επιβάλλει η χημεία του εγκεφάλου μας εκείνη τη στιγμη. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικά βλέπουν το ίδιο γεγονός, άνθρωποι με διαφορετική πνευματική κατάσταση και αντιλήψεις. Πόσο διαφορετικά βλέπουν οι ίδιοι άνθρωποι το ίδιο γεγονός, ανάλογα με την τρέχουσα χημική ισορροπία ή ανισορροπία του εγκεφάλου τους. Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι η ίδια. Αυτό που αλλάζει είναι η προοπτική, η προσέγγιση του θέματος.
 

Μεταξύ άλλων, ο εγκέφαλός μας είναι αρκετά εξελιγμένος ώστε να αντιλαμβάνεται τη θνητότητά μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι την αποδέχεται. Η εξελιγμένη αίσθηση του «εγώ» μας, αρνείται να δεχθεί ότι κάποια στιγμή σταματάμε να υπάρχουμε. Ο άνθρωπος έχει την παράλογη απαίτηση να ζήσει για πάντα ως συνείδηση, τη στιγμή που τα πάντα στο σύμπαν κάποια στιγμή «πεθαίνουν». Ακόμη και το ίδιο το σύμπαν, που τελικά θα ξεμείνει από χρησιμοποιήσιμη ενέργεια.

Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι δυστυχώς μαζί με τον θάνατο του σώματός του παύει να υπάρχει και ως προσωπικότητα, ως οντότητα. Είναι δυσάρεστο να σκέφτεσαι ότι θα σου συμβεί, ότι θα συμβεί στους οικείους σου, είναι δυσάρεστο για αυτούς που μένουν και σε θυμούνται. Είναι δυσάρεστο να συνειδητοποιείς ότι όποιος «φεύγει» χάνεται για πάντα και δεν θα τον ξαναδεί κανείς ποτέ. Είναι όμως, δυστυχώς, η αναπόφευκτη κατάληξη της ζωής.

Η ερώτηση «τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;» είναι αρχαία. Κι επειδή ο άνθρωπος φοβάται το άγνωστο, προτιμάει να φτιάξει ή να ακολουθήσει μια αυθαίρετη πίστη. Να αποδεχθεί την ύπαρξη πνευμάτων, άλλου κόσμου, ανώτερων άυλων δυνάμεων που ασχολούνται μαζί του πριν και μετά τον θάνατό του θέλοντας το καλό ή το κακό του, ακούγοντας τις προσευχές του. Να πιστέψει ότι οι σκέψεις του έχουν τη δύναμη να διαμορφώσουν την υλική πραγματικότητα. Να κάνει τάματα, θυσίες, ή νηστείες, ζητώντας για αντάλλαγμα από κάποιον θεό να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, οι σκέψεις μας, οι επιθυμίες μας, είναι ηλεκτροχημικές ροές στον εγκέφαλο και παραμένουν μόνο μέσα στο κεφάλι μας. Κανένας αριθμός ευχών και «προσευχών» οποιασδήποτε μορφής δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση των πραγμάτων. Η πραγματικότητα, η χημεία και η φυσική του σύμπαντος ακολουθούν απαρέγκλιτα τους φυσικούς νόμους, αγνοώντας τις επιθυμίες μας. Οι σκέψεις μας έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν μόνο τη διάθεσή μας κι εμμέσως το σώμα μας, προκαλώντας την έκλυση συγκεκριμένων χημικών ουσιών στον εγκέφαλό μας. Τα γνωστά «ψυχοσωματικά» αίτια και συμπτώματα είναι ουσιαστικά μόνο σωματικά, υλικά, αφού όλα αφορούν ηλεκτροχημικές διαδικασίες του μυαλού και του σώματός μας.

Τα συναισθήματα, όσο δυσάρεστα και να γίνονται καμιά φορά, δεν παύουν να είναι εξελικτικά πλεονεκτήματα. Ο φόβος μας κρατά ζωντανούς, ο πόνος δημιουργεί τέχνη, η χαρά σχέσεις ζωής, η στεναχώρια άρρηκτους δεσμούς, ο έρωτας θαύματα. Τα συναισθήματα ανήκουν στα «μπαχαρικά» της ζωής. Της δίνουν γεύση. Την κάνουν ενδιαφέρουσα. Μαζί με τη δίψα για γνώση, η αγάπη, ο έρωτας είναι για μένα βασικά κίνητρα ζωής.

Υστερόγραφο: Κάποιες φορές, οι συνθήκες μπορεί να είναι πολύ σκοτεινές. Μπορεί να νιώθουμε πως τίποτα δεν έχει νόημα, πως όλα είναι μαύρα, μάταια.
Όταν είμαστε σε αφύσικη ψυχολογική κατάσταση, η χημεία μας είναι άνω-κάτω και οι σκέψεις μας είναι ανεξέλεγκτες, στρεβλές. Πρόκειται κυριολεκτικά για «bad trip». Είναι οι στιγμές που πρέπει να θυμηθούμε ότι θα περάσουν, ότι είναι προσωρινές. Ότι νηφάλιοι θα δούμε αλλιώς τα πράγματα, πιο ξεκάθαρα, πιο «φωτεινά».
Για κάποιους, το «bad trip» μπορεί να κρατάει καιρό. Γι’ αυτό υπάρχουν εξειδικευμένοι γιατροί που θα βοηθήσουν, δίνοντας φάρμακα αν χρειαστεί. Το μυαλό μας είναι εξίσου ευάλωτο με το σώμα μας και μπορεί να χρειαστεί φροντίδα. Όχι από κάποιον αυτοανακυρηχθέντα «μεσάζοντα ανώτερων δυνάμεων», αλλά από την ιατρική επιστήμη. 

Δοξολογίες, ταπείνωση και παρακάλια

 Όταν ήμουν μικρός βαριόμουν πολύ στην εκκλησία. Μπορεί να ένιωθα καλό χριστιανόπουλο και να έκανα την προσευχή μου με θέρμη κάθε βράδυ, αλλά εκείνη η μιάμιση ώρα του εκκλησιασμού μου φαινόταν πως κρατούσε αιώνες. Με εξαίρεση κάποιες «ενδιαφέρουσες» στιγμές της Θ. Λειτουργίας, μετρούσα τον χρόνο αντίστροφα από το «Πιστεύω» και το «Πάτερ Ημών», μέχρι να έρθει το πολυπόθητο «Δι' ευχών».

Ο βασικότερος λόγος της βαρεμάρας μου ήταν ότι δεν καταλάβαινα τι λέει ο ιερέας. Από τις ψαλμωδίες και εδάφια που άκουγα, υπήρχαν τόσο πολλές λέξεις που δεν ήξερα, που η όλη διαδικασία εκτός από ακατανόητη, κατέληγε να γίνει και εκνευριστική. Οι μεγαλύτεροι φαίνονταν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, να ακούν με προσοχή. Άρα, ο παπάς έλεγε κάτι πολύ σημαντικό, κι εγώ δεν το καταλάβαινα επειδή είχα άγνωστες λέξεις. Γιατί δεν τα έλεγαν στη δημοτική; «Είναι θέμα παράδοσης», μου έλεγαν. Όταν τελικά έπεσε στα χέρια μου εγκόλπιο με μετάφραση στα Νέα Ελληνικά, και πάλι δυσκολευόμουν να παρακολουθήσω, επειδή κάθε τρεις λέξεις του πρωτότυπου, ήταν δύο προτάσεις στα νεοελληνικά, και στην προσπάθεια να συντονιστώ με τον ιερέα, δεν καταλάβαινα το βάθος του νοήματος των λόγων του. Αυτό φταίει, έλεγα στον εαυτό μου, όπως επίσης και ότι είμαι μικρός και αδαής. Δεν έχω τις γνώσεις ή την κατανόηση.

Δεν με θεωρώ εκπληκτικά έξυπνο, αλλά εκ των υστέρων το βρίσκω τραγικό. Έμαθα να διαβάζω στα προνήπια και μέχρι τα 12 είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει τη βιβλιογραφία του Ιούλιου Βερν. Στα 18 δανειζόμουν βιβλία από τρεις βιβλιοθήκες. Διάβαζα πολύ. Μεγαλώνοντας σε μια εποχή χωρίς ίντερνετ, και με δυο κρατικά κανάλια στην τηλεόραση, το παράθυρο στον κόσμο ήταν τα βιβλία. Μπορεί να είχα περιορισμένη εμπειρία από τον κόσμο, αλλά το μυαλό μου ήταν ήδη ανοιχτό σε νοήματα, σε εικόνες, σε διαφορετικές κουλτούρες. Η Θεία Λειτουργία θα έπρεπε να μου φαίνεται κατανοητή, τουλάχιστον ως προς τα λόγια της. Κι όμως, αυτό που θυμάμαι είναι να βαριέμαι διαβάζοντας τελικά προσεκτικά τη νεοελληνική μετάφραση, εκτός εκκλησίας. Αναγνώριζα τις λέξεις, οι προτάσεις είχαν (συνήθως) σωστό συντακτικό, αλλά τα μεγάλα μυστικά της Θείας Λειτουργίας παρέμεναν μυστικά για μένα. 

Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν βαθύτερα νοήματα να ανακαλύψω. Η Θεία Λειτουργία βασίζεται σε έναν τριαδικό(!) άξονα θεμάτων: Δοξολογίες, ταπείνωση και παρακάλια.

Το μοτίβο υπάρχει σε όλα τα Μυστήρια, σε κάθε θρησκεία. Σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής, γέννηση, ενηλικίωση, γάμος, «ονοματοδοσία/βάπτιση», θάνατος, η θρησκεία βρίσκεται εκεί να ευλογεί, να νουθετεί, να τρομοκρατεί, να κατευθύνει, δοξάζοντας τις ανώτερες δυνάμεις, δηλώνοντας υποταγή σε αυτές και παρακαλώντας για την εύνοιά τους.

Πάρα πολλές λέξεις των κειμένων μιλούν για το μεγαλείο του Θεού, τον εξυμνούν, τον περιγράφουν με τα πιο λαμπρά χρώματα, με εξωπραγματικές ιδιότητες και ικανότητες. Ο Θεός είναι παντογνώστης, αιώνιος, παντοκράτορας, ούτε ένα φύλλο δεν πέφτει χωρίς να το αποφασίσει. Ξανά και ξανά με διαφορετικά λόγια, εξυμνούνται οι χάρες του Πατρός και του Υιού, του Αγίου Πνεύματος, της Παναγίας και των Αγίων. Μπορεί αυτό να αποτελεί ανάγκη ή/και σκοπιμότητα των δημιουργών της Θείας Λειτουργίας. Μπορεί οι συγγραφείς να ένιωθαν «έρωτα για τον Θεό» όταν του έπλεκαν εγκώμια ξανά και ξανά. Αδυνατώ να δεχθώ όμως ότι η παραμικρή εξύμνηση αποτελεί ανάγκη ή εντολή οποιουδήποτε θεού δημιουργού του κόσμου. Τέτοιες επιθυμίες θυμίζουν ολοκληρωτικά προσωπολατρικά καθεστώτα τύπου Βόρειας Κορέας που απαιτείται ο μόνιμος και επίμονος εγκωμιασμός του μονάρχη.

«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο, από του νυν και έως του αιώνος».

Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου από τώρα και πάντοτε. [1]

«Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον…».

Αξίζει αληθινά να σε καλοτυχίζουμε σένα τη Θεοτόκο, που είσαι πάντα καλότυχη, και καθαρώτατη, και μάννα του Θεού μας… [2]

ΨΑΛΜΟΣ 116ος

Ἀλληλούϊα.

1 Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί,

2 ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα.

Μετάφραση

ΨΑΛΜΟΣ 116ος

Ἀλληλούϊα.

1 Δοξολογείτε τον Κύριον όλα τα έθνη της γης, επαινέσατέ τον όλοι οι λαοί.

2 Υμνολογήσατέ τον, διότι το έλεός του εδείχθη προς ημάς μέγα και ακατανίκητον, η δε φιλαλήθειά του και η αξιοπιστία εις τας υποσχέσεις του παραμένει στους αιώνας των αιώνων.[3]

Όλα αυτά βέβαια προέρχονται από «τον δούλο του Θεού». Ο άνθρωπος περιγράφεται συνεχώς ως μικρός και ασήμαντος, με το «ευ ζειν» του να βασίζεται στην αγαθότητα του Θεού. Κατ’ επανάληψη του υπενθυμίζεται πόσο στο έλεος του Θεού είναι και θα είναι, όχι μόνο σε αυτή τη σύντομη και ασήμαντη ζωή, αλλά προπάντων, στην επόμενη αιώνια. Οτιδήποτε έχει το οφείλει στον Θεό, και καλά θα κάνει να το θυμάται και να τον ευχαριστεί πάντα για αυτό, γιατί ακόμη και τις σωματικές και πνευματικές δυνάμεις ο Θεός τού επιτρέπει να τις έχει, και η παραμικρή «έπαρση» μπορεί να επιφέρει αν όχι την οργή, τουλάχιστον την άρση της εύνοιας του Θεού τόσο, ώστε να μπορέσει να τον χτυπήσει «ο Πονηρός». Αδιαλείπτως προσεύχεσθε ταπεινά, ώστε να μην σκέφτεστε, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό». [4]

 Όταν ακούς για τις δοκιμασίες των βιβλικών χαρακτήρων, όταν σου λένε ότι ο Θεός διδάσκει με μυστήριους, επώδυνους τρόπους, μπορείς εύκολα να καταλήξεις σε μη ορθολογικές αποφάσεις με δυσάρεστες συνέπειες. Η αναβολή της επίσκεψης σε γιατρό, η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας υγειονομικών κανόνων, η επιλογή βάσει της θρησκείας λάθος συντρόφων, συνεργατών, φίλων, κοινωνικών επιλογών κλπ, είναι πολύ συνηθισμένες επιπτώσεις της σύνδεσης των «δοκιμασιών του Θεού». Ασθένειες θα μπορούσαν να είχαν ιαθεί νωρίτερα (ή εγκαίρως) αν ο πιστός δεν παρέμενε ταπεινός υπομένοντας, κάνοντας υπομονή (μερικές φορές προερχόμενη από υπακοή), αντί να κάνει μια επίσκεψη στον γιατρό.

Αναρωτιέμαι επίσης, πόσο ειλικρινής είναι κατά βάθος μια τέτοια «ταπεινότητα», από ανθρώπους που νιώθουν ότι είναι ο περιούσιος λαός του Θεού. Από ανθρώπους που είναι σίγουροι πως θα πάνε στον Παράδεισο, ενώ όλοι όσοι δεν πιστεύουν τα ίδια με αυτούς θα περάσουν την αιωνιότητα μακριά από τον Θεό. Από ανθρώπους που λένε «θα προσεύχομαι για σένα» και εννοούν «σε προειδοποιώ ότι θα τρίβω τα χέρια μου με ευχαρίστηση όταν θα σε βλέπω να καίγεσαι στην Κόλαση». «Απελθείν εις την γέενναν,εις το πύρ το άσβεστον όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά και το πυρ ου σβεννυται.» (Μαρκ.Θ΄43-44) [5]

Ο τρίτος άξονας των Μυστηρίων, είναι τα παρακάλια με μορφή προσευχών και επικλήσεων για τις «πρεσβείες» τρίτων προς τον Θεό. Παρόλο που ο Θεός περιγράφεται και εξυμνείται ως παντογνώστης, εκτός χρόνου, πάνσοφος, παντοδύναμος, πανάγαθος κλπ, μεγάλο μέρος του Μυστηρίου αφορά προσευχές για ευημερία, υγεία, μακροζωία κλπ των συμμετεχόντων και των κοντινών τους προσώπων. Ο πιστός ζητάει από τον Θεό απευθείας, ή από την Παναγία και τους Αγίους ως πρεσβευτές, να δείξουν εύνοια ώστε να αποφευχθεί, ή να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται κάθε είδους κακό, παραβλέποντας ότι ο Θεός «έχει ένα σχέδιο για τον καθένα» και «γνωρίζει τι θα γίνει, πριν γίνει, γνωρίζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ πριν και μετά το τέλος του χρόνου», οπότε η προσευχή του δεν έχει καμία σημασία. 

«Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς».

Μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου σῶσε μας, Σωτήρα Χριστέ. [6]

«Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, σῶσον τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας σου φύλαξον· ἁγίασον τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου· σὺ αὐτοὺς ἀντιδόξασον τῇ θεϊκῇ σου δυνάμει καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σέ».

 Κύριε Θεέ μας, σῶσε τὸ λαό σου καὶ εὐλόγησε τὰ παιδιά σου· φύλαξε ὅλη τὴν Ἐκκλησία· ἁγίασε αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶνε τὴν εὐπρέπεια τοῦ ναοῦ σου· ἐσὺ σὲ ἀνταπόδοση δόξασέ τους μὲ τὴ θεϊκή σου δύναμη καὶ μὴν ἐγκαταλείψης ἐμᾶς, ποὺ ἐλπίζομε σὲ σένα. [6]

«Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, ψάλλοντάς σοι ἀλληλούϊα».

 Σῶσε μας, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἀναστημένε ἀπὸ τοὺς νεκρούς, ὅλους ἐμᾶς ποὺ ψάλλουμε σ᾿ ἐσένα ἀλληλούϊα.[6]

«Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων σου, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει καὶ τῇ ἐνορίᾳ ταύτῃ, τῶν ἐπιτρόπων καὶ συνδρομητῶν τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ταύτης, σὺν ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῶν».

 Σὲ παρακαλοῦμε ἀκόμα νὰ ἐλεήσης, νὰ δώσης ζωή, εἰρήνη, ὑγεία καὶ σωτηρία, νὰ προστατέψης, νὰ συγχωρέσης καὶ νὰ ἀφήσῃς τὶς ἁμαρτίες τῶν δούλων σου, ὅλων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ποὺ κατοικοῦν καὶ μένουν σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴν πόλη καὶ τὴν ἐνορία, τῶν ἐπιτρόπων καὶ τῶν συνδρομητῶν αὐτῆς ἐδῶ τῆς Ἐκκλησίας, μαζὶ μὲ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά τους. [6]

Μήπως ο Θεός, ξέροντας ότι θα προσευχηθούμε για να σώσουμε τον άνθρωπό μας, τον άφηνε να υποφέρει μέχρι να κάνουμε επαρκείς μετάνοιες και προσευχές; Πώς είναι πανάγαθος ένας Θεός που εσκεμμένα με αφήνει ναυαγό να λιμοκτονώ σε κάποιο ερημονήσι, με τους κοντινούς να προσεύχονται και να αγωνιούν για μήνες, χρόνια, μέχρι να σωθώ; Ή να μη σωθώ, και να βρουν τα απομεινάρια μου πολύ καιρό μετά; Ή ποτέ; Δεν προσευχήθηκαν αρκετά οι συγγενείς, οι φίλοι, όποιος χριστιανός έμαθε για μένα; Δεν ήταν αρκετά πιστοί; Μήπως προσεύχονται σε λαθος θεό; Μήπως η προσευχή είναι απλώς λόγια μέσα στο κεφάλι τους;

Ποιος δημιουργός παίζει τέτοια παιχνίδια με τα εντελώς ασήμαντα για εκείνον, δημιουργήματά του; Για ποιον δημιουργό έχει νόημα η δική μας λατρεία, υποταγή, η αποδοχή κάποιου δόγματος; Ποιος πανάγαθος δημιουργός θα έδινε «την Αλήθεια» στον άνθρωπο μόλις τα τελευταία 2.000 με 2.500 χρόνια, με τόσες παραλλαγές και τόσο ανοιχτή σε ερμηνείες που θα οδηγούσε σε τρεις βασικές μεγάλες θρησκείες, αμέτρητα σχίσματα, «αιρέσεις» και «Εκκλησίες», και πάρα πολλούς πολέμους, γενοκτονίες, φρικαλεότητες;

Οι τελετουργίες μπορεί να είναι ανακουφιστικές και εμψυχωτικές για τους συμμετέχοντες, ειδικά όταν γίνονται σε επιβλητικούς χώρους με τη συμμετοχή πολλών ομοϊδεατών. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι θεόπνευστες, ή ότι γίνονται αντιληπτές από κάποια ανώτερη δύναμη που αποφασίζει στη συνέχεια τι θα μας συμβεί, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη υπακοή μας σε δόγματα, ή την νοητική επίκλησή μας με προσευχές προς αυτήν, προκειμένου να μας ευνοήσει. Αλλάζοντας δηλαδή ένα μέλλον που έχει ήδη σχεδιάσει, ή έστω ένα μέλλον που γνωρίζει γιατί βρίσκεται σε κάθε σημείο του χώρου και του χρόνου του σύμπαντος, και ακόμη παραπέρα. Προσωπικά, αν το αντιλαμβάνομαι σωστά δηλαδή, αν υπάρχει «δημιουργός του σύμπαντος», δεν ασχολείται καθόλου με εμάς, τις σκέψεις και την ασήμαντη ζωή μας. Είμαστε μικροσκοπικά υποπροϊόντα ενός πολύ μεγαλύτερου φαινομένου. Για την ύπαρξή μας «φταίει» κυρίως η οργανική χημεία.

Η ζωή μας είναι ασήμαντη σε κοσμική κλίμακα. Αυτό δεν την κάνει χωρίς αξία. Αντιθέτως. Η ζωή του καθενός είναι σημαντική για τον ίδιο, τους συγγενείς, τους φίλους, για όσους θα γνωρίσει και θα επηρεάσει. Κι αυτό δεν είναι λίγο. Είναι καλό να αφήνεις θετικό στίγμα για τους νυν και του επόμενους. Θα έπρεπε να διδάσκεται ως βασική κοινωνική αξία.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το εφήμερο πέρασμα από τη συνειδητότητα, είναι κοινό για όλους μας. Ο καθένας αφήνει το μικρό ή το μεγάλο στίγμα του και μετά χάνεται στην ανυπαρξία, και τίποτε δεν έχει πλέον σημασία για αυτόν. Δεν πειράζει, συμβαίνει σε όλους. Σε κανέναν μας δεν αρέσει αυτή η ιδέα, αλλά όλα δείχνουν ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Το «εγώ» μας διαρκεί όσο λειτουργεί σωστά ο εγκέφαλος που το φιλοξενεί.

Είμαστε όλοι περαστικοί από τη ζωή. Και είμαστε πολύ τυχεροί που τα πρώτα δομικά συστατικά μας συναντήθηκαν ως σπερματοζωάριο και ωάριο ώστε να γεννηθούμε εμείς αυτή την περίοδο του χρόνου, από το θηλαστικό που αποκαλούμε άνθρωπο. Που μπορέσαμε να αντιληφθούμε την πραγματικότητα με τις πεπερασμένες ανθρώπινες δυνάμεις αλλά και μέσα από τα θαυμαστά επιτεύγματα του μυαλού μας, με μικροσκόπια και τηλεσκόπια. Αν πρέπει να διδαχθούμε κάτι, είναι η αδελφοσύνη και η συνεργασία με όλους για το καλό όλων. Είμαστε μια κουκίδα στον χωροχρόνο. Η ανθρώπινη συμπεριφορά μας, η ενσυναίσθησή μας, δεν πρέπει να εξαρτώνται από τα πιστεύω, τη θρησκεία, τις πολιτικές προτιμήσεις, την «κοινωνική τάξη», την επιλογή συντρόφου, το χρώμα του άλλου. Κι ένας Δημιουργός αν υπήρχε, θα περίμενε από εμάς καλύτερη εκμετάλλευση του εγκεφάλου του εξελικτικού «δημιουργήματός» του, από την εμμονική αναφορά σε αυτόν νοηρά και φωναχτά, ή την τακτική συγκέντρωση σε χώρους λατρείας του και τη συμμετοχή του σε άνευ ουσιαστικού νοήματος τελετουργίες κάθε είδους. 

Υπόμνημα:

[1] https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/eii-onoma-kyriou-evlogimeno-apo-tou-nyn-kai-eos-tou-aionos-apo-pou-proerchetai/

[2] http://gym-platan.chan.sch.gr/pap/14.htm

[3] https://www.agiooros.net/forum/viewtopic.php?t=6677&start=140

[4]] https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D

[5] http://www.oodegr.com/neopaganismos/ag.grafi/proeidop1.htm

[6] http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/service_litourgy_translation.htm

Η Εκκλησία στα χρόνια της πανδημίας (Αύγουστος 2021)

 Το φαινόμενο της πανδημίας δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές για την ανθρωπότητα. Είναι όμως σχετικά άγνωστο στον «σύγχρονο πολιτισμένο» άνθρωπο της Δύσης που αφ’ ενός έχει την τάση να ξεχνά τις κακές εμπειρίες του παρελθόντος και αφ’ ετέρου νιώθει άτρωτος, λόγω της ιατρικής επιστήμης.

Από την αρχή της πανδημίας της Covid-19, πολλές θρησκείες και δόγματα, μεταξύ των οποίων και η Εκκλησία της Ελλάδος, κράτησαν εντελώς λάθος στάση. Μαζί με τη θεολογική προσέγγιση ενός καθαρά ιατρικού θέματος, υπήρξε και μια άκρως αντιεπιστημονική αντιμετώπιση. Βλέπετε, τα μέτρα προφύλαξης και η πραγματικότητα ήρθαν σε αντίθεση με τα δόγματα, και όταν συμβαίνει αυτό σε μια θρησκεία, το δόγμα της προηγείται.

Έτσι, αναπόφευκτα, διάφοροι ιεράρχες έδωσαν τη δική τους προσωπική ερμηνεία στο θέμα.
«Ο αγιασμός είναι το καλύτερο απολυμαντικό»[1], «όχι μασκαράδες στις εκκλησίες»[1][2][3] «στην εκκλησία δεν κολλάς ιό, κολλάς Χριστό» [4], «η Θεία Κοινωνία δεν είναι φορέας μικροβίων»[5].
Το τελευταίο ειδικά, υπήρξε ανυπολόγιστα ολέθριο στη διασπορά του ιού. Μια Εκκλησία που δογματικά υποστηρίζει ότι η Θεία Κοινωνία μετουσιώνεται κυριολεκτικά σε «σώμα και αίμα Χριστού», είναι αδύνατον να δεχθεί ότι πρόκειται επίσης και για εγκόσμιο άρτο και οίνο που μπορεί να περιέχει και να μεταδώσει ασθένειες. Είναι αδιανόητο να δεχθεί ότι η λαβίδα αλλά και κυρίως το μάκτρο με το οποίο σκουπίζει τα χείλη των πιστών ο ιερέας μετά τη μετάληψη, γίνονται φορείς και επωαστήρια παθογόνων οργανισμών. Είναι αδύνατον να δεχθεί ότι ο συγχρωτισμός στους χώρους λατρείας χωρίς αποστάσεις και μέτρα προστασίας, το φίλημα των εικόνων, το χειροφίλημα του ιερέα, το βούτηγμα των χεριών στο καλάθι με τα αντίδωρα, είναι ανθυγιεινές πρακτικές και μέσα διασποράς.
Διαδικασίες που θα ήταν αναπόδεκτες, αηδιαστικές και υγειονομικά απαράδεκτες σε κάθε άλλη περίπτωση, θεωρούνται δεδομένες από την Εκκλησία επειδή «υπάρχει θεϊκή παρέμβαση που απομακρύνει κάθε κακό».

Κατά τη διάρκεια των lockdown και των περιορισμών κίνησης φούντωσαν οι συνωμοσιολογίες. Η επίσημη Εκκλησία αρχικά αρνήθηκε να κλείσει τους ναούς [6] ενώ πάμπολοι ιερείς κήρυτταν ότι πρόκειται για στοχευμένο σχέδιο απομάκρυνσης των πιστών από τις εκκλησίες [7], κάνοντας τους πιστούς να νιώθουν διωκόμενοι από σκοτεινές δυνάμεις όπως η περίφημη «Νέα Τάξη Πραγμάτων».[8] Παράλληλα και παρά τις απαγορεύσεις, «επαναστάτες» ιερείς κοινωνούσαν κρυφά τους πιστούς, συνεχίζοντας ανεξέλεγκτα τη διασπορά του κορονοϊού [9] [10]. Ακόμη κι όταν άνοιξαν οι ναοί με «υγειονομικά μέτρα», ο παραλογισμός δεν έληξε. Ακούω εδώ και καιρό κάθε Κυριακή από τα μεγάφωνα της κοντινής εκκλησίας τον ιερέα να λέει, «Παρακαλώ, κρατήστε αποστάσεις και ελάτε να κοινωνήσετε». Θα το έβρισκα αστείο, αν δεν ήταν θλιβερό. Ποιο το νόημα των αποστάσεων, της μάσκας, των αντισηπτικών στα χέρια, αν είναι τελικά να ανταλλάξεις στοματικά υγρά; 

Επί σχεδόν δύο χρόνια, εκατοντάδες άνθρωποι σε ερευνητικά εργαστήρια παγκοσμίως, πάσχιζαν για τη δημιουργία εμβολίων που θα μας απαλλάξουν από την πανδημία, χρησιμοποιώντας κυρίως την ήδη γνωστή για εξειδικευμένες θεραπείες τεχνολογία του mRNA. Γιατί εμβόλιο και όχι θεραπεία; Κατ’ αρχάς επειδή «κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν». Ναι, υπάρχουν εξαιρετικοί ορθοπεδικοί, αλλά καλύτερα να φοράς ζώνη ώστε να γλιτώσεις με μερικές μελανιές αν τρακάρεις, παρά να χρειαστείς γύψο, ισχυρά παυσίπονα και μακροχρόνια νοσηλεία. Τα εμβόλια είναι πάντα η πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι σε ενδημικά φαινόμενα, επιδημίες και πανδημίες.Τα κάνουμε όταν είμαστε παιδιά γλιτώνοντας από ασθένειες που πλέον βρίσκουμε μόνο σε ανεμβολίαστες κοινότητες. Τα κάνουμε στο στρατό γλιτώνοντας από μολύνσεις.Τα κάνουμε για να ταξιδέψουμε σε χώρες που ενδημούν ασθένειες κατά των οποίων δεν έχουμε αντισώματα. Η θεραπεία για τον SARS-CoV-2 είναι για την ώρα αβέβαιη, ακριβή, πολύπλοκη και εξειδικευμένη. Δεν έχουμε κάποιο χάπι που «να σκοτώνει τον ιό».

Έχει μερικούς μήνες πλέον που επιτέλους ξεκίνησε η κυκλοφορία και ο δωρεάν εμβολιασμός των ανθρώπων παγκοσμίως. Θα περίμενε κανείς, ίσως αφελώς, ότι η ανακάλυψη και η δημιουργία εμβολίων κατά του κορονοϊού θα γινόταν δεκτή με χαρά από όλους. Όταν όμως είσαι σφυρί, βλέπεις τα πάντα σαν καρφιά. Και όταν είσαι συνωμοσιολόγος, κάθε θετική εξέλιξη επιβάλλεται να γίνει στόχος σου. Διάφοροι ιεράρχες δεν άργησαν να δηλώσουν ότι τα εμβόλια είναι προϊόν αμαρτίας επειδή περιέχουν σκοτωμένα έμβρυα [11], έχουν «τσιπάκια» για να μας ελέγχουν [12], τεχνολογία 5G για να μας παρακολουθούν [13] και άλλους εντελώς ανυπόστατους ισχυρισμούς, τρομοκρατώντας τον κόσμο.

Δυστυχώς η Εκκλησία άργησε πολύ να πάρει επίσημα θέση για τα εμβόλια. Χρειάστηκε να φτάσουμε στα τέλη Ιουλίου του 2021 για να βγάλει επιτέλους μια επίσημη ανακοίνωση υπέρ των εμβολίων και της ιατρικής επιστήμης [14]. Και φυσικά, αναπόφευκτα, ήταν πλέον αργά. Το κακό είχε γίνει. Πολλοί ιερείς [15] αλλά και πιστοί [16] [17] όχι μόνο αρνούνται να δεχθούν την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, αλλά θεωρούν προδότες και κακόβουλους τους ιεράρχες που τη συνέταξαν, πλανημένους και θύματα του Σατανά τους ιερείς που την αποδέχονται.
Έτσι, το φάρμακο βαπτίστηκε φαρμάκι, η σωτηρία σκλαβιά και οι επιστήμονες ασεβείς και βλάσφημοι [15]. Αρκετοί πιστοί τρομοκρατούνται, συγχύζονται και φανατίζονται σε σημείο να μην αποδέχονται καμία εξήγηση, καμία λογική, κανένα επιχείρημα, κανένα στοιχείο. Αντιθέτως, αγκιστρώνονται με νύχια και με δόντια από τον κάθε οπορτουνιστή, εκμεταλλευτή ή συνωμοσιολόγο που τους λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν. Αυτό με το οποίο φαίνεται να συμφωνεί η πίστη τους. Πολλοί θεωρούν μολυσμένους ή ακόμη χειρότερα, αμαρτωλούς τους εμβολιασμένους και δεν θέλουν να συγχρωτίζονται μαζί τους. Πιστεύουν ειλικρινά ότι το σημείο του εμβολίου έλκει κέρματα και ψαλίδια φτιαγμένα από κάθε είδους μέταλλο και ότι οι εμβολιασμένοι εκπέμπουν σε συχνότητες bluetooth. Το άσπρο γίνεται μαύρο και ο ανθρώπινος παραλογισμός ξεπερνά κάθε φαντασία.

Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, θεωρώ όμως ότι είμαι ρεαλιστής. Η ζημιά που έγινε και από την Εκκλησία όλον αυτόν τον καιρό, δύσκολα θα διορθωθεί. Είναι ευκολότερο να εξαπατήσεις κάποιον, παρά να τον πείσεις ότι εξαπατήθηκε. Δεν παραβλέπω πως υπήρξαν εξαιρέσεις. Ιερείς και ιεράρχες με γνώση και λογική, που τάχθηκαν από την αρχή υπέρ των μέτρων προστασίας, της λαβίδας μιας χρήσης, των εμβολιασμών. Έχοντας όμως έναν καταιγισμό «γεροντάδων» και δογματικών αρχιερέων να μιλούν με λαύρα σιγουριά κατά του εμβολίου, μεγάλη μερίδα των πιστών είναι, και πολύ φοβάμαι πως θα παραμείνει, ανυποχώρητη. [18][19][20].


Στο παρόν κείμενο εσκεμμένα δεν παραθέτω συνδέσμους υπέρ της ασφάλειας και της αναγκαιότητας των εμβολίων. Τα έχουν εκφράσει πολύ καλύτερα από εμένα χιλιάδες γιατροί με τις εμπεριστατωμένες δημοσιεύσεις τους. Δεν έχω καμία διάθεση να έρθω σε αντιπαράθεση με αρνητές, καθώς η εμπειρία δείχνει ότι στοιχεία και επιχειρήματα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Εκτός από ολική άγνοια και στρεβλή εικόνα για πολλά επιστημονικά δεδομένα, κάποιοι επικαλούνται «εξωτικά στοιχεία» ή ακόμη και επέμβαση ανώτερων σκοτεινών δυνάμεων. «Ου με πείσεις καν με πείσεις».

Το κείμενο αυτό γράφεται αρχές Αυγούστου του 2021, οπότε η ιστορία θα δείξει ποιος τελικά είχε δίκιο (ή έχει ήδη δείξει, για τον αναγνώστη από το μέλλον).

 Θέλω όμως να επικαλεστώ την απλή λογική:
Αγαπητέ φίλε που φοβάσαι το εμβόλιο, όχι επειδή είναι κάτι καινούριο και «αδοκίμαστο» (που δεν είναι πλέον, το έχουν κάνει δισεκατομμύρια άνθρωποι με τα αναμενόμενα ποσοστά επιτυχίας), αλλά επειδή θεωρείς ότι το εμβόλιο είναι προϊόν συνωμοσίας, βρίσκεις λογικό εκατομμύρια γιατροί, νοσηλευτές, μικροβιολόγοι και επιστήμονες παγκοσμίως εδώ και δύο χρόνια, να λένε όλοι ψέματα για τον κορονοϊό, τις συνέπειές του, τους ασθενείς, τους νεκρούς, την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού;

Βρίσκεις λογικό να θέλουν το καλό σου μόνο κάτι τύποι που παραβλέπουν την επιστημονική μέθοδο επικαλούμενοι την προσωπική τους αυθεντία, πουλώντας τελικά «εναλλακτικές» υπηρεσίες, βιβλία, κλικ και προϊόντα; Που εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα, κομματικές γραμμές και θρησκευτικά δόγματα; Που μέσα στη στρεβλή σκέψη, την άγνοια ή απλώς στα πλαίσια της ατζέντας τους, συσχετίζουν εμβόλια και ιούς με ανυπόστατες παγκόσμιες συνωμοσίες εξολόθρευσης και ελέγχου του πληθυσμού, τρομοκρατώντας τον κόσμο και θέτοντας σε κίνδυνο τους συνανθρώπους τους;

Βρίσκεις λογικό ότι το ίδιο «σύστημα» που έβαλε παντού κάμερες «για να μας παρακολουθεί», επέβαλε στη συνέχεια μάσκες σε όλους ώστε να μην αναγνωρίζει τα πρόσωπά μας και «θέλει να το συνηθίσουμε και να τις φοράμε για πάντα»;

Βρίσκεις λογικό να επέβαλαν οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου lockdown στα πλαίσια μιας παγκόσμιας συνωμοσίας με τις φαρμακευτικές εταιρείες, πλήττοντας σοβαρά τα συμφέροντα των κολοσσών που ασχολούνται με τον τουρισμό, τα καύσιμα, τη διασκέδαση; 

Βρίσκεις λογικό η ίδια παγκόσμια επιστημονική κοινότητα που σου δίνει τα γυαλιά οράσεως, την ινσουλίνη, τον βηματοδότη, τα φάρμακα που σε κρατάνε ζωντανό ως τα βαθιά γεράματα, να δημιούργησε τώρα ένα νέο εμβόλιο για να σε βλάψει, υπό την σιωπηλή συναίνεση εκατομμυρίων γιατρών και επιστημόνων παγκοσμίως;

Αν ναι, ίσως πρέπει να επανεξετάσεις τη λογική σου.

[1] Μητρ. Αμβρόσιος: Ο αγιασμός είναι το φάρμακο
https://www.in.gr/2020/11/14/in-tv/deltio/koronaios-o-proin-mitropolitis-amvrosios-aforise-tous-pantes-ektos-apo-ton-io/

[2] πατήρ Ιγνάτιος: Τις μάσκες τις φορούν μασκαράδες

https://kefalonialife.gr/church/2020/anypochoritos-o-patir-ignatios-tis-mas/

[3] Αρχιμανδρίτης Παύλος Ντάνας: ο άνθρωπος κατ’ εικόναν Θεού ή μασκαράς
https://orthodoxostypos.gr/%E1%BD%81-%E1%BC%84%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84-%CE%B5%E1%BC%B0%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%E1%BF%A6-%E1%BC%A4-%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BA/

[4] Μητρ. Εδέσσης: Ο κορονοϊός δεν κολλάει στην εκκλησία, ούτε με το χειροφίλημα ιερέων
https://www.athensvoice.gr/greece/633595_mitropolitis-edessis-o-koronoios-den-kollaei-stin-ekklisia

[5] Μητρ. Λαγκαδά: ο κορωνοϊός δεν κολλάει με τη θεία Κοινωνία
https://www.iefimerida.gr/ellada/mitropolitis-lagkada-koronoios-theia-koinonia

[6] Όχι της Ιεράς Συνόδου στο κλείσιμο των ναών

https://www.naftemporiki.gr/story/1677008/oxi-tis-ieras-sunodou-sto-kleisimo-ton-ekklision

[7] π. Αντώνιος: Θέλουν να κλείσουν τους πιστούς έξω από τις εκκλησίες

https://www.enikos.gr/society/748568/koronoios-xanachtypise-o-pateras-antonios-theloun-na-kleisoun-tou

[8] Αρχιμ. Μουλατσιώτης: το ύπουλο σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων
https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/to-ypoylo-schedio-toys-i-nea-taxi-pragmaton-kanei-tin-paroysia-tis-aisthiti/

[9] Ιερέας στο Κουκάκι κοινωνεί κρυφά τους πιστούς
https://www.in.gr/2020/04/12/greece/apisteyto-papas-koinonise-kryfa-pistous/

[10] Ιερέας στο Αγρίνιο κοινωνεί άτομα με κορονοϊό
https://www.iefimerida.gr/ellada/iereas-agrinio-me-tin-idia-labida-koinonisa-ego-kai-astheneis-me-koronoio

[11] Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ: Τα εμβόλια προέρχονται από σκοτωμένα έμβρυα

https://www.kathimerini.gr/society/561211366/exopragmatikoi-ischyrismoi-toy-mitropoliti-kythiron-kata-toy-emvolioy-vinteo/

https://www.ethnos.gr/ellada/139596_mitropolitis-kythiron-serafeim-embolio-einai-proion-nekron-embryon

[12] Μητρ. Αμβρόσιος: Το εμβόλιο περιέχει τσιπάκι και το 666

https://www.in.gr/2020/09/08/greece/amvrosios-emvolio-tha-synodeyetai-tsipaki-kai-ton-arithmo-666-tou-antixristou/

[13] Το 5G και το Άγιο Πνεύμα

https://www.tovima.gr/2021/07/08/society/to-5g-kai-to-agio-pneyma/

[14] Η εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου για τον κορονοϊό
https://www.kathimerini.gr/society/561445798/stis-ekklisies-i-egkyklios-tis-ieras-synodoy-gia-ton-koronoio/

[15] Ο πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης κατά της εγκυκλίου και των εμβολιασμένων
https://www.facebook.com/ekkosmikeusi/posts/2948612495379237
https://youtu.be/_dwRv1oWXi4


[16] Πιστή στην Πάρο σκίζει την εγκύκλιο
https://www.protothema.gr/greece/article/1146507/apisteuto-peristatiko-se-ekklisia-tis-parou-arpaxe-apo-ton-papa-ki-eskise-tin-eguklio-gia-ta-emvolia/

[17] Πιστός εναντίον Μητροπολίτη Βαρνάβα για την εγκύκλιο
https://www.protothema.gr/greece/article/1147310/thessaloniki-aishos-sta-emvolia-fonaxe-pistos-stin-omilia-mitropoliti-neo-epeisodio-me-adiemvoliasti-se-ekklisia/

[18] Αμβρόσιος: Όλοι σχεδόν οι Μητροπολίτες είναι προδότες

https://katanixi.gr/koinonia/oloi-schedon-oi-mitropolites-tis-ellad/

[19] Ιερομόναχος Ευφρόσυνος Σαββαΐτης: Προδοσία πίστεως
https://www.triklopodia.gr/wp-content/uploads/2021/04/%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A3%CE%97%CE%9C%CE%97-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A9%CE%A3-%CE%91%CE%A0%CE%9F-%CE%A0%CE%9D%CE%95%CE%A5%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A3-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-1.pdf

[20] orthopraxia: Κάθε προδοσία χρειάζεται τον Ιούδα της

https://orthopraxia.gr/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7/

Aμπελοφιλόσοφοι με μακριά νύχια

 Μικρός είχα ακούσει ότι κάποιοι «φιλόσοφοι» της αρχαιότητας ήταν πλούσιοι άνθρωποι που κάθονταν γύρω από πλούσια τραπέζια, έτρωγαν έπιναν και φιλοσοφούσαν. Ήταν οι γνωστοί αμπελοφιλόσοφοι. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό τους, έλεγε η ίδια πηγή, ήταν πως είχαν μακριά νύχια, επειδή δεν έκαναν καμία χειρωνακτική εργασία. Όπως αποδείχθηκε, όχι απλώς δεν έκαναν τίποτε παραγωγικό, δεν έκαναν τίποτε απολύτως. Είχαν γνώμη για όλα και εμπειρία σε τίποτε.

Μακρύ νύχι στο μικρό δάχτυλο είχε κι ένας θείος μου, πολύ της εκκλησίας. Το γνωστό «νύχι πολυεργαλείο» παλαιότερων εποχών, που ήταν και λιγάκι «εγώ δεν κάνω χειρωνακτική εργασία», και λιγάκι μαγκιά. Όπως καταλαβαίνετε, από μικρός αντιπάθησα τα μακριά νύχια των αμπελοφιλοσοφούντων, κι όταν ξεπέρασα τον αρχικό εντυπωσιασμό των φευγάτων θεωριών τους, απαξίωσα πλήρως και τους αμπελοφιλόσοφους τους ίδιους. Την ευγενική ή πομπώδη φωνή με την οποία ξεστόμιζαν αστήρικτες ανοησίες.

Είναι εύκολο και ανέξοδο να κάνεις εντυπωσιακές δηλώσεις ή υποθέσεις. Να παροτρύνεις σε ιδεώδεις καταστάσεις, να εκθειάζεις άπιαστες ιδιότητες. «Η ζωή είναι μικρή, μην αφήνεις τις ανάγκες να περιορίζουν την ελευθερία σου να κάνεις ό,τι θέλεις». «Όλα τα παιδιά βρίσκουν τον δρόμο τους στη ζωή, αρκεί να γεννηθούν», «ο θεός στέλνει στον καθένα, όσα μπορεί να αντέξει» «Αφού ξέρεις τόσο λίγα, μήπως ο θεός είναι στα πολλά που δεν ξέρεις;».

Λόγια που μπορεί να βρει κανείς με το κιλό στην κατηγορία inspirational/motivational quotes στο ίντερνετ. Πομπώδεις, δυναμικές, εντυπωσιακές φράσεις που στηρίζονται σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την πραγματικότητα. Φράσεις που τις αναπαράγουν με ύφος αλλά και συγκίνηση για το μεγαλείο του πνεύματός τους άνθρωποι που δεν υπέφεραν, που δεν αντιμετώπισαν πραγματικές δυσκολίες, που τα βρήκαν όλα έτοιμα.
«Καβάλησε τον ταύρο και κάλπασε προς το ηλιοβασίλεμα», μου είπε πρόσφατα διαδικτυακός γνωστός από χώρα της Ευρώπης. Ίσως έκρινε εξ ιδίων τα αλλότρια, και θεωρούσε ότι έχω την οικονομική και ψυχολογική «άνεση» να μεταθέσω τις υποχρεώσεις μου σε τρίτους, να εγκαταλείψω τα πάντα έστω και για λίγο και να φύγω διακοπές.

Τέτοιες εντυπωσιακές συμβουλές και δηλώσεις, θα ακούσει κανείς και από κάθε «ιεροκύρηκα», που μεγαλώνοντας μέσα στη γυάλα κάποιου δόγματος, βλέπει τον κόσμο μέσα από ένα «θεϊκό φίλτρο», με «ροζ γυαλιά». Που δικαιολογεί τα πάντα υπό το θεϊκό πρίσμα. «Όπως τα πουλιά του ουρανού, άσε τον Θεό να φροντίσει για το αύριο». Επικίνδυνη στάση σε μια ζωή που απαιτεί να είμαστε περισσότερο Μέρμηγκες και λιγότερο Τζίτζικες προκειμένου να επιβιώσουμε.
Κι όμως, ο πιστός θέλει να υποφέρει προκειμένου να κερδίσει την αιώνια ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις, θέλει να γίνει μάρτυρας. Να βρεθεί επάξια δίπλα στον θρόνο του θεού του. Μπορεί να μονάσει, να νηστέψει, να περπατήσει στα γόνατα, να αυτομαστιγωθεί, να χλευασθεί και να πεθάνει για την πίστη του. Τα ιερά βιβλία είναι γεμάτα ιστορίες ανθρώπων που υπέφεραν και πέθαναν για τα ιερά και τα όσιά τους. Υπάρχει κάτι πιο μεγαλειώδες;

Ναι, υπάρχει.

Την ίδια ώρα, άνθρωποι που δεν περιμένουν κανένα αντάλλαγμα από κάποιον θεό, από το κάρμα, τη μοίρα, το σύμπαν, βοηθούν συνανθρώπους τους σιωπηλά και αόρατα πίσω από τη διπλανή πόρτα, ετοιμάζοντας πρωινό σε έναν παππού, κρεμώντας ανώνυμα ξημερώματα ένα γάλα κι ένα ψωμί στην πόρτα της γειτόνισσας, κάνοντας το πρωινό τους εισιτήριο πρωινή τυρόπιτα για έναν άστεγο. Επειδή το λέει η ενσυναίσθησή τους. Επειδή αυτό τους κάνει να νιώθουν καλύτερα. Μία ιδιότητα που μπορεί να μη συναντάται μόνο στον άνθρωπο, αλλά στο δικό μας είδος είναι πολύ έντονη. Εξελικτικο πλεονέκτημα.
Δεν έχουν οι πιστοί ενσυναίσθηση; Φυσικά και έχουν. Συχνά όμως η προσφορά τους στον συνάνθρωπο συνδέεται με εγωιστικά κίνητρα, όπως τη σωτηρία της ψυχής τους. Ή έχουν επιλεκτική ενσυναίσθηση, καθώς προηγούνται «οι πιστοί, ειδικά του ιδίου δόγματος». Ή κάνουν κακή διαχείριση δυνάμεων, ξενυχτώντας να προσεύχονται στο προσκεφάλι του αρρώστου, αντί να κοιμηθούν και οι ίδιοι εξοικονομώντας δυνάμεις για να τον φροντίσουν. Κάνουν κακή διαχείριση οικονομικών πόρων με προσκυνήματα, τάματα και «ματζούνια» για την ίαση, αντί για πραγματική ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη.

Την ώρα που κάποιοι μετρούν προσευχές σε κομποσχοίνια, κάποιοι άλλοι, που αντιλαμβάνονται την θνητότητά τους και το πρόσκαιρο των πάντων, εξελίσσουν την ιατρική με μια αντικειμενοφόρο πλάκα και όχι με το σύμβολο της πίστης στο χέρι. Και ναι, φυσικά και υπάρχουν πιστοί επιστήμονες, όσο η πίστη μπορεί να συμβιβαστεί με την επιστήμη τους. Ναι, πολλοί «αντλούν δύναμη» από τον θεό τους. Όσο λιγότερο δεκτικό είναι όμως το μυαλό σε μεταφυσικές εξηγήσεις, τόσο ικανότερο είναι να αναζητήσει απαντήσεις στην πραγματικότητα. Και όσο λιγότερο απασχολείται το μυαλό με προσευχές, τόσο περισσότερο χρόνο έχει είτε να ξεκουραστεί, είτε να ασχοληθεί με το τρέχον πρόβλημα. Οποιαδήποτε προσευχή, «μάντρα», ή άλλο επαναλαμβανόμενο συνοθύλευμα λέξεων, είναι εμπόδιο στη σκέψη, είναι θόρυβος. Αν σκέφτεσαι όλη μέρα «Κύριε Ιησού Χριστέ Θεέ υμών, ελέησόν με τον αμαρτωλό...» ή «ωωωμμμ...», πότε θα προλάβεις να σκεφτείς οτιδήποτε άλλο; Ξέρω, η προσευχή είναι καθησυχαστική για κάποιους, απαραίτητη. Τι γίνεται όμως όταν οι προσευχές καταντούν εμμονές, όταν μένουν για πολύ καιρό αναπάντητες; Όταν παρά τις προσευχές και τους μεγάλους σταυρούς και τις δωρεές και τα τάματα, η ζωή συνεχίζει να πηγαίνει στραβά; Τίποτε καλό. Γνωστική ασυμφωνία, ενοχές, κατάθλιψη. Ερωτηματικά. Θάψιμο κάτω από το χαλί.

Θα περίμενε κανείς ότι η άντληση δύναμης από πηγές χωρίς απόκριση θα τελείωνε σύντομα για τους περισσότερους. Κι όμως, αυτό δεν συμβαίνει. Οι θρησκείες έχουν απαντήσεις για όλα. «Ο θεός λέει ναι, όχι, περίμενε», «Άγνωσται αι βουλαί», «Ο θεός ξέρει, εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις», «Έχε πίστη και όλα θα πάνε καλά στο τέλος». «Τον ήθελε ο θεός κοντά του», όταν τελικά δεν πάνε όλα καλά στο τέλος. Η ελπίδα όχι απλώς δεν πεθαίνει τελευταία, αλλά αναζωπυρώνεται με κάθε ευκαιρία, γιατί η φλόγα της πίστης πρέπει να μένει ζωντανή.

Αναρωτιόμουν πρόσφατα διαβάζοντας για μια ακόμη φορά διαλόγους στο ίντερνετ, τι μπορεί να πει κανείς σε έναν πιστό προκειμένου να του «δείξει» ότι ακόμη κι αν υπάρχει Δημιουργός, δεν είναι ο θεός των βιβλίων του. Οι αντιφάσεις στα ιερά κείμενα, η κακή τους σχέση με την πραγματικότητα, η ανυπαρξία πληροφοριών θεϊκής προέλευσης σε αυτά, τα εμφανώς ανθρωπομορφικά ελαττώματα των θεών, τα κάνουν όλα πολύ φτωχά και ανθρώπινα για να προέρχονται από κάποια ανώτερη δύναμη. Κι όμως, ο πιστός θα δικαιολογήσει κάθε σημείο, θα σηκώσει τους ώμους και θα αφήσει τα πράγματα στην απόφαση του θεού του, και σε καμία περίπτωση δεν θα αμφισβητήσει το δόγμα του. Γιατί το δόγμα είναι πάντα στημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθεις ένοχος αν το αμφισβητήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης. Η πλύση εγκεφάλου είναι πλήρης. Το δόγμα καθορίζει τον τρόπο σκέψης σου σε βασικά ζητήματα της ζωής σου, αλλά και σε ζητήματα που ουσιαστικά δεν σε αφορούν. Ξαφνικά θεωρείς άγνωστους ανθρώπους «άπιστους» και θέλεις το κακό τους.
Τόσο γνωστός μου μωαμεθανός, όσο και γνωστός μου χριστιανός, θεωρούν τους ομοφυλόφιλους αηδιαστικούς και μιαρούς. Δεν θεωρούν τον θεό τους υπεύθυνο για αυτή την «αμαρτία» των ομοφυλόφιλων, και η μόνη διαφορά μεταξύ τους είναι ότι ο πρώτος μπορεί να τους πετάξει από κάποια ταράτσα, αν βρίσκεται στη «σωστή» χώρα. Ο δεύτερος είναι (στα φανερά) πιο μεγαλόψυχος και αρκείται στο να τους στείλουμε εξορία, ή τέλος πάντων να μην τους/τις βλέπει μπροστά του, και να διατηρούν τις σχέσεις τους «πλατωνικές».

Ξεφεύγω όμως. Τι μπορεί να πει κανείς σε έναν πιστό; Δυστυχώς η ανθρώπινη ψυχολογία είναι τέτοια που ένας πιστός θα αγκιστρωθεί στην πίστη του με κάθε τρόπο, προσαρμόζοντάς την όσο μπορεί στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν λίγα και συγκεκριμένα λόγια για να βγάλεις κάποιον από μια τέτοια βαθιά και θελκτική πλάνη που υπόσχεται θεϊκή βοήθεια στη ζωή και αιωνιότητα μετά θάνατον. Ούτε και υπάρχει πάντα λόγος να το κάνεις. Πειράζει να πιστεύει ο άλλος; Εξαρτάται.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι να σπαταλιούνται ολόκληρες ζωές εξαιτίας κάποιας πίστης. Ζωές ανθρώπων που μονάζουν, ζωές ανθρώπων που μένουν μαζί επειδή «ους ο Θεός συνέζευξε». Εκατομμύρια άνθρωποι νεκροί σε τρομοκρατικές επιθέσεις. Αμέτρητοι άνθρωποι νεκροί σε ιερούς πολέμους. Κακοποιημένες γυναίκες. Δολοφονημένα παιδιά. Εξόντωση πληθυσμών. Είναι τόσο πολλές οι περιπτώσεις που οι θρησκείες οδήγησαν σε ανθρώπινο πόνο και θάνατο, που πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πώς αντισταθμίζεται αυτό με «το καλό που κάνουν στην ανθρώπινη ψυχή» οι θρησκείες.
Το placebo λειτουργεί ως ένα σημείο. Μετά, σε πολλές περιπτώσεις, η σύγκρουση των αστήρικτων πιστεύω με την πραγματικότητα μπορεί να είναι όχι απλώς απότομη αλλά και καταστροφικά επώδυνη. Όταν τελικά ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον κόσμο χωρίς μεταφυσικές προεκτάσεις, η «προσγείωση» σε μετρήσιμες παραμέτρους για κάποιους χαλάει «τη μαγεία». Για κάποιους άλλους βέβαια, η προσπάθεια της βαθύτερης κατανόησης της πραγματικότητας, η επιστήμη δηλαδή, ΕΙΝΑΙ η μαγεία.

Γιατί μας τα λες όλα αυτά ρε φίλε; [Και γιατί ασχολείσαι με πράγματα που δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν;]

Αυτό το blog, δεν ξεκίνησε με σκοπό να γίνει blog. Ξεκίνησε ως σημειώσεις σε Post it. Πολλές. Δεκάδες χαρτάκια γραμμένα βιαστικά, πριν χαθεί η σκέψη που μόλις μου είχε έρθει, ειδικά την εποχή που ξεκίνησαν όλα [1]. Τα χαρτάκια σιγά-σιγά έγιναν έγγραφα Word, που έμειναν στον σκληρό δίσκο μου για καιρό. Τα μοιραζόμουν με φίλους ζητώντας τη γνώμη τους για το περιεχόμενό τους, και κάποια στιγμή σκέφτηκα το προφανές: να ανεβάσω τα κείμενά μου στο ίντερνετ προκειμένου να τα μοιράζομαι ευκολότερα και, αν είναι δυνατόν, να έχω συγκροτημένο αντίλογο ή σκέψεις άλλων πάνω σε αυτά. Αφού λοιπόν ανέβασα ό,τι είχα γράψει μέχρι εκείνη τη στιγμή, συνέχισα καταγράφοντας και μοιράζοντας τις σκέψεις μου πάνω σε θεολογικά και υπαρξιακά κυρίως ζητήματα. 

Αυτό το blog, λοιπόν, είναι αυτό που σημαίνει το πλήρες όνομά του. Web log, διαδικτυακό ημερολόγιο. Δεν εκφράζει κανέναν άλλον εκτός από εμένα. Δεν το λέω εγωιστικά, έτσι είναι τα ημερολόγια. Προσωπικά.

Αυτό το blog, υπάρχει για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας. Αποτελεί την πιο ξεκάθαρη διατύπωση των θέσεών μου σε συγκεκριμένα θέματα αυτή τη στιγμή. Αν θέλω να «συστηθώ», να δείξω πώς σκέφτομαι για κάποια θέματα, αρκεί να παραπέμψω στα γραφόμενά μου.

Αυτό το blog, υπάρχει για να καταγράφω τις σκέψεις μου, να τις οργανώνω και να τις μοιράζομαι. Θεωρώ πολύ ατυχές το ότι δεν κράτησα πλήρες ιστορικό της αρχικής αναζήτησής μου, ειδικά επειδή κατά τους πρώτους μήνες της διαδικασίας επισκέφθηκα και διάβασα πανεπιστημιακές πηγές σε θέματα κοσμολογίας, χημείας, φυσικής, βιολογίας, παλαιοντολογίας κλπ, που επιβεβαίωναν το «προφανές». Δεν υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης μεταφυσικού. Όλα είναι φυσική και χημεία. Ο κόσμος λειτουργεί χωρίς μυστήρια, ακολουθώντας τους φυσικούς νόμους σε κάθε του έκφανση.
Με την ευκαιρία, να θυμίσω ότι υποστηρίζω θερμά την «επιστημονική συναίνεση» [το scientific consensus] [2]. Θεωρώ δεδομένη την Εξέλιξη [3] μέσω της φυσικής επιλογής [4], καθώς αποδεικνύεται ποικιλοτρόπως. Επίσης θεωρώ ότι η προσωπική, αστήρικτη άποψη και τα αισθήματα απέναντι σε ένα θέμα, δεν αποτελούν επαρκή επιχειρήματα υπέρ κάποιας αλήθειας.

Αυτό το blog (δηλαδή εγώ), δεν ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα. Δεν είμαι η Πυθία ή ιεροκήρυκας, για να έχω απαντήσεις σε όλα. Γνωρίζουμε όμως αρκετά για να ξέρουμε με σιγουριά τι δεν ισχύει στο σύμπαν, και να αποκλείουμε με αρκετή βεβαιότητα πράγματα όπως η ύπαρξη κάποιας ανώτερης βούλησης, απώτερου σχεδίου ή μετά θάνατον συνέχειας της συνείδησης. Δεν έχει νόημα να κάνουμε τέτοιες αστήρικτες υποθέσεις, ή ακόμη χειρότερα, να τις υποστηρίζουμε ως δεδομένες. Τίποτε στο σύμπαν δεν δείχνει προς αυτές τις κατευθύνσεις.

Αυτό το blog, υπάρχει για όποιον περίεργο σαν κι εμένα, προσπαθεί να εξηγήσει την πραγματικότητα, όχι μέσα από υποκειμενικά φίλτρα θρησκειών και μεταφυσικών δοξασιών, δηλαδή μέσα από έτοιμες ή μυστικιστικές ερμηνείες, αλλά μέσα από το πρίσμα της επιστημονικής μεθόδου [5], που όπως δεν κουράζομαι να λέω, είναι το πληρέστερο σύστημα που έχουμε αυτή τη στιγμή για να αντιλαμβανόμαστε όσο αντικειμενικότερα γίνεται την αλήθεια.

Αυτό το blog, ασχολείται με τις θρησκείες και τους θεούς, επειδή έχω την ενσυναίσθηση να θέλω να προειδοποιήσω, να ενημερώσω τους γύρω μου, ότι οι θρησκείες μπορούν, και συνήθως καταλήγουν, να κάνουν κακό στο μυαλό και πολλές φορές και το σώμα των πιστών. Εμμονές, φοβίες, υποβιβασμός της υπόστασης από τη μία, εκτελέσεις/γενοκτονίες, αυτοτιμωρίες, μοναχισμός από την άλλη.

Τα θρησκευτικά βιβλία είναι γεμάτα από εντολές-καταναγκασμούς, που όσο ελαστικά κι αν τις ερμηνεύσεις, όχι μόνο είναι αδύνατο να μην «αμαρτήσεις», αλλά το πιθανότερο είναι να νιώθεις μονίμως ένοχος και «ταπεινότερος από σκουλήκι» για τις (αδύνατον να αποφύγεις) «αμαρτίες» σου. [6] Θα σε οδηγήσουν σε εμμονές όπως το να «βάζεις μετάνοιες» ή να συμπληρώνεις “peace be upon him” απαρέγκλιτα όποτε αναφέρεις το όνομα του προφήτη σου, σίγουρος ότι αν δεν το κάνεις θα σε τιμωρήσει. Να πετροβολάς γυναίκες μοιχαλίδες επειδή «αυτή είναι η σωστή τιμωρία, το λέει το ιερό βιβλίο».

Αυτό το blog, ασχολείται με τις θρησκείες επειδή έχουν δόγμα, και το δόγμα δεν αλλάζει, αντιθέτως προσπαθεί να φέρει στα μέτρα του την πραγματικότητα. Εμμονές όπως «η Θεία Κοινωνία δεν μεταφέρει μικρόβια» ή «η κοπριά της Ιερής Αγελάδας σκοτώνει τον κορωνοϊό» είναι κυριολεκτικά επικίνδυνες για τις κοινωνίες. Ιδέες όπως «η μετάγγιση αίματος είναι αμαρτία» οδηγούν στον θάνατο ανθρώπους που θα σώζονταν με μια απλή επέμβαση.
Ψυχοπαθολογικές μυθοπλασίες τύπου «τα εμβόλια έχουν τσιπάκι και αλλοιώνουν το DNA επιβάλλοντας εντολές με 5G», δημιουργούν αρνητές της επιστήμης, της ιατρικής, της προόδου, συχνά με τραγικά αποτελέσματα. Γονείς αφήνουν τα παιδιά ανεμβολίαστα και χωρίς περίθαλψη, μέχρι που πεθαίνουν από ξεχασμένες ασθένειες στη μέση του πολιτισμού, επειδή πιστεύουν ότι «αρκεί να προσευχηθούν για αυτά και ο θεός θα τα βοηθήσει», ή επειδή «αν ήταν θέλημα θεού θα ζούσε». Απόψεις όπως «η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια, βδέλυγμα, του σατανά» σκοτώνουν ψυχολογικά, αλλά δυστυχώς και κυριολεκτικά ανθρώπους που η χημεία του σώματός τους και η σύνθεση του DNA τους, τους έκανε απλώς «διαφορετικούς» στις ερωτικές τους προτιμήσεις.

Αυτό το blog, ασχολείται με το «ανύπαρκτο», επειδή από το «παράθυρο στο μεταφυσικό» που ανοίγει η θρησκεία, περνούν κάθε λογής αστήρικτες δοξασίες. Απορρίπτει το μεταφυσικό, επειδή δεν υπάρχει καμία ένδειξη, πόσο μάλλον απόδειξη, φαινομένων που δεν εξηγούνται από τους φυσικούς νόμους. Επειδή η πίστη σε αναπόδεικτα πράγματα έχει αρνητικές συνέπειες.
Η πρωινή ζώνη της Ελληνικής τηλεόρασης είναι γεμάτη αστρολόγους, ο κόσμος πιστεύει στο μάτι, την αρνητική και θετική ενέργεια, τα φυλαχτά, τα ξόρκια, το βουντού. Αυτές οι αστήρικτες δοξασίες οδηγούν πολλές φορές σε παράλογες συμπεριφορές και ψυχώσεις, αναίτια έξοδα και ψυχολογική επένδυση σε στυγνούς εκμεταλλευτές (καφετζούδες και μέντιουμ), κακές και αστήρικτες «αλαφροΐσκιωτες» επιλογές. Η απάντηση «ο θεός/ο διάβολος/κάτι μεταφυσικό το έκανε» βάζει τελεία στη σκέψη. «Τραβάει χειρόφρενο» στους συλλογισμούς και αρνείται να πάει παρακάτω. Τα φαινόμενα έχουν φυσικές, λογικές εξηγήσεις. Τίποτε γύρω μας δεν επηρεάζεται από μεταφυσικούς παράγοντες. Τα πάντα λειτουργούν φυσικά. Τις περισσότερες φορές είναι στο χέρι σου να ακολουθήσεις τα στοιχεία και να δεις πώς οδηγήθηκαν τα πράγματα ως εκεί, χωρίς τη βοήθεια, το σχέδιο, τις δοκιμασίες ή τα καπρίτσια κάποιου θεού, διαβόλου ή άλλου φανταστικού πνεύματος.

Αυτό το blog, δημιουργήθηκε με την ελπίδα ότι θα είναι διαθέσιμο για όλους (και για πάντα ίσως; :)), όσο θα υπάρχει ίντερνετ ή όποιος νέος τρόπος διατήρησης της πληροφορίας προκύψει στη συνέχεια. Όχι για να με θυμούνται και να με μνημονεύουν. Εκτός από το ότι γράφω ανώνυμα, όταν θα πεθάνω δεν θα με ενδιαφέρει τίποτε πλέον, έτσι κι αλλιώς :) Θεωρώ όμως ότι περιέχει μια συλλογή λογικών επιχειρημάτων και εξηγήσεων για τους λόγους που πίστη και επιστήμη δύσκολα συμβαδίζουν [7], απαντήσεις σε ερωτήματα και την προσέγγισή μου σε συγκεκριμένα θέματα.

Αυτό το blog, δεν προωθεί κάποια σέκτα, θρησκεία, παραθρησκευτική ή σατανιστική οργάνωση. Δεν υποστηρίζω κανενός είδους ιδεολογία, κοσμοθεωρία, πολιτική, αναρχία.

Δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν για την απόλυτη ορθότητα των σκέψεών μου και ελπίζω σε λογικά επιχειρήματα που θα με οδηγήσουν σε ορθότερες σκέψεις. Μέχρι στιγμής, δεν έχει συμβεί.

Δεν θέλω να προσηλυτίσω. Δεν ανήκω καν σε κάποια ομάδα, ή ξεχωριστή ιδεολογία. Αν έπρεπε να βάλω κάποια ταμπέλα, θα έλεγα ότι οι απόψεις μου είναι ανθρωπιστικές, με αγάπη και σεβασμό στον φυσικό κόσμο. Ότι θεωρώ πως πρέπει να ζήσουμε όσο πιο ευχάριστα γίνεται τη σύντομη ζωή μας, φερόμενοι όμως υπεύθυνα, με ενσυναίσθηση και «φέροντας» το κομμάτι που μας αναλογεί, προκειμένου να λειτουργεί όσο ομαλότερα γίνεται ο κόσμος γύρω μας, μειώνοντας, και -όπου είναι δυνατόν- εξαλείφοντας τον πόνο και τη δυστυχία, όπως μπορεί ο καθένας.

Αυτό το blog, δεν αποζητά την συγκατάθεση ή την επιβεβαίωση. Δεν με ενδιαφέρει να «δοξαστώ» ή να αναγνωριστώ. Προτιμώ ένα σχόλιο με επιχειρήματα που προσεγγίζει το θέμα μου διαφορετικά από εμένα, παρά εκατό σχόλια που λένε απλώς «μπράβο». Δεν θέλω  «γυάλα» και «echo chambers» όπου θα ακούγονται μόνο απόψεις με τις οποίες συμφωνώ. Αναζητώ λογικά επιχειρήματα στον αντίλογο. Αναζητώ αντίλογο με λογικά επιχειρήματα. Αναζητώ διαφορετικές προοπτικές που ίσως έχουν περισσότερη αλήθεια από τον τρόπο που σκέφτομαι τώρα. Μέχρι στιγμής πάντως, ο μεταφυσικός και θεολογικός αντίλογος που έχω δει και διαβάσει, δεν με έχει πείσει για κάτι διαφορετικό από αυτά που αντιλαμβάνομαι ως πραγματικά. Που αντιλαμβάνεται η επιστήμη ως πραγματικά, δηλαδή.

Αυτό το blog, δεν γράφεται επειδή νιώθω ανασφαλής για τις ιδέες μου και την προοπτική μου. Δεν έχω τέτοιες ανασφάλειες. Όχι επειδή με θεωρώ αλάνθαστο, αντιθέτως. Γνωρίζω ότι ο εγκέφαλός μας είναι ανεπαρκής, ότι όλοι είμαστε ευάλωτοι στην προκατάληψη επιβεβαίωσης [confirmation bias] [8]. Γι’ αυτό τα συμπεράσματά μου ακολουθούν «αυστηρά» την επιστημονική μέθοδο. Θα αλλάξω πολύ ευχαρίστως την άποψή μου για κάποιο τμήμα της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνομαι, αν τα επιχειρήματα και τα στοιχεία που θα παρουσιαστούν, πείθουν την επιστημονική κοινότητα. Και μόνο που το σκέφτομαι, το βρίσκω συναρπαστικό. «Δεδομένα που ανατρέπουν την προοπτική!»
Εξίσου πολύ ευχαρίστως θα αναγνωρίσω δημόσια ότι έκανα λάθος σε κάποιο θέμα, και θα μοιραστώ με χαρά την καινούρια προοπτική. Με ενδιαφέρει η αλήθεια, όχι να έχω πάντα δίκιο. Δεν είμαι ούτε δικηγόρος ούτε πιστός, ώστε να υποστηρίζω κάτι παράλογο, μόνο και μόνο επειδή με εξυπηρετεί.

Αυτό το blog, δεν υποστηρίζει a priori πρόσωπα ως ιδανικά, αλάνθαστα ή «ηγετικά». Αντιθέτως, είναι κατά της προσωπολατρείας. Όπως δεν ανήκω σε κάποιο κίνημα, έτσι δεν νιώθω καμία ανάγκη να υπερασπιστώ ή να υποστηρίξω πάση θυσία συγκεκριμένα πρόσωπα ή οργανώσεις. Αν κάποια άποψη κάποιου «γνωστού, μαχητικού άθεου» μου φανεί για παράδειγμα ρατσιστική, θα είμαι από τους πρώτους που θα τον καυτηριάσουν. Δεν είμαι «δεμένος στο άρμα» κανενός. Απολύτως.

Αυτό το blog, δεν είναι μηδενιστικό, νιχιλιστικό [9]. Προσωπικά, βρίσκω πλέον περισσότερη ομορφιά ακόμη και σε καθημερινά πράγματα, που θεωρούμε δεδομένα και ασήμαντα. Πρόσφατα εντυπωσιάστηκα με το (προφανές) γεγονός ότι η καμηλοπάρδαλη έχει τον ίδιο αριθμό σπονδύλων στον λαιμό της με τον άνθρωπο και γενικά με όλα τα θηλαστικά. Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά ναι, προφανώς, απλώς είναι μακρύτερα οστά. Η καμηλοπάρδαλη ως ακραίο παράδειγμα εξέλιξης με τον μακρύ λαιμό της εντυπωσιάζει για μια ακόμη φορά. (Η πρώτη ήταν με το τεράστιο παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο [10] [11] που εκτός από μια ακόμη απόδειξη της προέλευσης των θηλαστικών από ζώα με βράγχια, αποδεικνύει και την πλήρη απουσία ευφυούς σχεδιαστή-δημιουργού :)).

Αυτό το blog, είναι εδώ για να πει ότι ζούμε μόνο μια φορά, και είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουμε αυτοσυνείδηση της ύπαρξής μας, και αρκετή συλλογιστική δυνατότητα ώστε να κάνουμε υπαρξιακές ερωτήσεις.
Ότι η ζωή, παρά τις δυσκολίες και τις ασχήμιες της, έχει πολύ όμορφα πράγματα, ιδανικά, τέχνες, επιστήμες, γνώσεις, ταξίδια, κουλτούρες, τοπία, συναισθήματα. Η ύπαρξή μας μπορεί να μην έχει βαθύτερο συμπαντικό νόημα, έχει όμως προσωπικά νοήματα που μιλάνε βαθιά μέσα μας, στον καθένα ξεχωριστά, και έχουν τεράστια σημασία την κάθε στιγμή που είμαστε ζωντανοί. Η εξέλιξή μας ως όντα με συναισθήματα - με αποχρώσεις στον τρόπο σκέψης που προκαλεί η αλλαγή της χημείας στον εγκέφαλό μας - μας κάνει να επιθυμούμε πράγματα και να κινούμαστε οργανωμένα ώστε να τα αποκτήσουμε. Η εξέλιξη μας έκανε περίεργους. Θα μπορούσαμε να είχαμε εξελιχθεί ως ψυχρά, λογικά όντα. «Βολκάνιοι». Ο κόσμος γύρω μας θα ήταν ο ίδιος, αλλά εμείς θα ήμασταν ανίκανοι να αντιληφθούμε την ομορφιά, μόνο διαφορετικές συχνότητες και κλίσεις του ήλιου στον ορίζοντα. Εξελιχθήκαμε με τη συγκεκριμένη ηλεκτροχημεία, που ενώ μας ταλαιπωρεί τόσο με αγωνίες και πόνους μέσα στον εγκέφαλό μας, μας δίνει και τη χαρά να θαυμάζουμε το ηλιοβασίλεμα, να αγαπάμε, να αισθανόμαστε, να «νιώθουμε άνθρωποι» όταν μας χτυπάει το αεράκι.

Αποτελούμαστε από υλικά που ξεκίνησαν δευτερόλεπτα μετά το Big Bang ως στοιχειώδη σωματίδια, έγιναν άτομα υδρογόνου και ηλίου, σφυρηλατήθηκαν σε άλλα στοιχεία στις καρδιές άστρων δισεκατομμύρια χρόνια πριν, κατέληξαν στη Γη που βρέθηκε στη «ζώνη της χρυσομαλλούσας» [12] [13] ,  ανακυκλώθηκαν, και μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης αποτελούμαστε κι εμείς προσωρινά από αυτά. Κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο από μόνο του, δεν έχει την ανάγκη «απώτερου» θαύματος. :)

Παραπομπές:
[1].https://losingod.blogspot.com/2017/11/blog-post.html 

[2] https://en.wikipedia.org/wiki/Scientific_consensus

[3] https://el.wikipedia.org/wiki/Εξέλιξη

[4] https://el.wikipedia.org/wiki/Φυσική_επιλογή

[5] https://el.wikipedia.org/wiki/Επιστημονική_μέθοδος

[6] https://losingod.blogspot.com/2017/12/blog-post_1.html
[7] https://losingod.blogspot.com/2020/11/blog-post_30.html

[8] https://en.wikipedia.org/wiki/Confirmation_bias
[9] https://el.wikipedia.org/wiki/Μηδενισμός
[10] https://en.wikipedia.org/wiki/Recurrent_laryngeal_nerve
[11] https://www.youtube.com/watch?v=cO1a1Ek-HD0

[12] https://el.wikipedia.org/wiki/Πλανητική_κατοικησιμότητα

[13] https://en.wikipedia.org/wiki/Circumstellar_habitable_zone