Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις 38) διαβάζουμε την παράξενη ιστορία του Αυνάν, που έδωσε το όνομά του σε μια πράξη που δεν έκανε ο ίδιος, και θεωρείται αμαρτία για λάθος λόγους.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
(Το πρωτότυπο και η μετάφραση υπάρχουν κι εδώ).
Ο Ιούδας (ο γιος του Ιακώβ όχι ο μαθητής του Χριστού), αφού πούλησε τον αδελφό του, Ιωσήφ, φεύγει σε άλλα μέρη μακριά από τα αδέλφια του, γνωρίζει τη Χαναναία Σαυά και την παντρεύεται.
Κάνουν τρία παιδιά, τον Ηρ, τον Αυνάν και τον Σηλώμ.
Στον πρωτότοκο γιο Ηρ δίνει για γυναίκα την Θάμαρ. Ο Ηρ όμως γίνεται "πονηρός έναντι Κυρίου" και ο Θεός τον σκοτώνει.
Ο Ιούδας λέει στον Αυνάν να πάρει για γυναίκα την χήρα Θάμαρ, και να κάνει παιδί μαζί της προκειμένου να αποκτήσει γιο και διάδοχο ο νεκρός αδελφός του, Ηρ. (Με την παράξενη λογική της εποχής ότι το παιδί που θα κάνει ο αδελφός με τη γυναίκα του νεκρού πρωτότοκου, είναι αυτομάτως παιδί του πρωτότοκου).
Ο Αυνάν, ξέροντας ότι το παιδί της Θάμαρ θα έχει δικαιώματα στην πατρική περιουσία, συνουσιάζεται μεν μαζί της, αλλά εκσπερματώνει εκτός της, ώστε να μην μείνει έγκυος.
Η πράξη του κρίνεται πολύ κακή από τον Θεό, που τον σκοτώνει γι' αυτό.
Ο Ιούδας φοβούμενος ότι θα πεθάνει και ο τρίτος του γιος αν παντρευτεί την Θάμαρ, της ζητά να μείνει στο πατρικό της μέχρι να ενηλικιωθεί ο Σηλώμ. Η Θάμαρ τον υπακούει και επιστρέφει στο πατρικό της. (Δεν έχει σκοπό να της δώσει τον Σηλώμ. Χρησιμοποιεί την ηλικία του ως δικαιολογία).
Τα χρόνια περνούν, η Σαυά πεθαίνει και μετά το πέρας του πένθους, ο Ιούδας πηγαίνει να κουρέψει τα πρόβατά του, περνώντας από την πόλη που ζει η Θάμαρ.
Όταν η Θάμαρ μαθαίνει ότι θα περάσει από εκεί ο πεθερός της, βγάζει τα ρούχα της χήρας, ντύνεται προκλητικά, κρύβει το πρόσωπό της και πηγαίνει στην πύλη από την οποία θα περνούσε ο Ιούδας.
Ο Ιούδας την περνά για πόρνη και της ζητά να συνουσιαστούν. Εκείνη τον ρωτά τι θα της δώσει ως αντάλλαγμα. Ο Ιούδας της τάζει ότι θα της στείλει ένα κατσίκι, και η Θάμαρ του ζητά ως "ενέχυρα" μέχρι να παραλάβει το κατσίκι, το δαχτυλίδι, την αλυσίδα και το ραβδί του. Ο Ιούδας δέχεται, έρχονται σε επαφή και την αφήνει έγκυο.
Η Θάμαρ φεύγει και ξαναφορά τα ρούχα της χήρας. Όταν ο Ιούδας στέλνει άνθρωπό του με το κατσίκι που έταξε προκειμένου να πάρει πίσω τα "ενέχυρα", εκείνος δεν βρίσκει καμία πόρνη στη συγκεκριμένη πύλη, και οι περίοικοι του λένε ότι δεν συχνάζει κάποια πόρνη εκεί. Ο απεσταλμένος επιστρέφει άπραγος και ενημερώνει τον Ιούδα. Ο Ιούδας θεωρεί ότι έκανε το καθήκον του, κράτησε την υπόσχεσή του οπότε ο ίδιος είναι εντάξει.
Τρεις μήνες μετά τον πληροφορούν ότι η νύφη του είναι έγκυος "εκ πορνείας". Ο Ιούδας ζητά να την πάνε έξω από την πόλη και να την κάψουν.
Η Θάμαρ στέλνει στον Ιούδα τα "ενέχυρα", λέγοντας ότι έμεινε έγκυος από τον ιδιοκτήτη τους.
Ο Ιούδας αναγνωρίζει τα αντικείμενά του, δικαιώνει τη Θάμαρ και θεωρεί τον εαυτό του λάθος γιατί δεν της έδωσε τον Σηλώμ, αλλά και επειδή πήγε μαζί της.
Η Θάμαρ είναι έγκυος σε δίδυμα αγόρια. Κατά τη γέννα, το ένα παιδί βγάζει το χέρι του. Η μαία του δένει μια κόκκινη κλωστή και λέει ότι είναι ο πρωτότοκος. Το μωρό τραβάει το χέρι του και βγαίνει πρώτος ο αδελφός του. Η μαία του λέει ότι "ο αδελφός σου άνοιξε το δρόμο για να γεννηθείς" και τον ονομάζει Φαρές. Μετά γεννιέται και το μωρό με την κόκκινη κλωστή που η μαία ονομάζει Ζαρά.
Μερικές παρατηρήσεις:
Ο Θεός σκοτώνει δυο αδέλφια επειδή θεωρεί τις πράξεις τους λάθος. Παράξενη στάση για Θεό που δεν θέλει να παραβιάζει την "ελεύθερη βούληση" του ανθρώπου, και γι' αυτό δεν σταματά ακόμη και τέρατα όπως ο Χίτλερ.
Δεν γίνεται γνωστό τι τόσο κακό έκανε ο Ηρ, που άξιζε θάνατο. Ο Αυνάν όμως, δεν...αυνανίστηκε. Αυτό που έκανε θα το ονομάζαμε διακεκομμένη συνουσία. Σκοπός του είναι η αποφυγή της εγκυμοσύνης, προκειμένου να γίνει αυτός κληρονόμος και όχι ο "γιος" του Ηρ. Αυτή την πονηριά καταδικάζει ο Θεός με θάνατο, όχι την αυτοϊκανοποίηση. Δεν υπάρχει σημείο στις Γραφές, που να αναφέρεται ο αυτοερωτισμός ως αμαρτία. Επίσης, αν το "αμάρτημα" είναι το χαμένο σπέρμα, η αυτοϊκανοποίηση των γυναικών δεν θα έπρεπε να θεωρείται αμαρτία.
Ο Ιούδας καταδικάζει την "πόρνη" Θάμαρ σε κάψιμο στην πυρά, όχι όμως και τον πόρνο που πήγε μαζί της. Η εκτός γάμου συνουσία δεν αποτελούσε αμαρτία για τους άντρες. Αντιθέτως, οι γυναίκες τιμωρούνταν με λιθοβολισμό.
Πώς ήξερε η Θάμαρ ότι όχι μόνο θα της ζητήσει ο Ιούδας να έρθουν σε επαφή, αλλά αντί πληρωμής θα της αφήσει "ενέχυρα", θα μείνει έγκυος, και όταν την πάνε για τιμωρία θα την σώσουν και θα την δικαιώσουν τα "ενέχυρα";
Όταν ο Ιούδας μαθαίνει ότι η "πόρνη" ήταν η νύφη του με την οποία πήγε ο ίδιος, την αθωώνει με την ανεπαρκή εξήγηση, "εγώ αθέτησα την υπόσχεσή μου να της δώσω τον τρίτο μου γιο, δεν φταίει αυτή". Δηλαδή; Δικαιολογεί αυτό το ότι εκπορνεύθηκε και τον ξεγέλασε προκειμένου να κοιμηθεί μαζί του;
Τα μωρά δεν γεννιούνται έτσι όπως περιγράφεται. Δεν βγάζουν πρώτα τα χέρια τους, ούτε αλλάζουν θέσεις στη έξοδο του κόλπου. Ο συγγραφέας της ιστορίας ήταν προφανώς άντρας με μηδενική εμπειρία και γνώση για τον μηχανισμό της γέννησης.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
(Το πρωτότυπο και η μετάφραση υπάρχουν κι εδώ).
Ο Ιούδας (ο γιος του Ιακώβ όχι ο μαθητής του Χριστού), αφού πούλησε τον αδελφό του, Ιωσήφ, φεύγει σε άλλα μέρη μακριά από τα αδέλφια του, γνωρίζει τη Χαναναία Σαυά και την παντρεύεται.
Κάνουν τρία παιδιά, τον Ηρ, τον Αυνάν και τον Σηλώμ.
Στον πρωτότοκο γιο Ηρ δίνει για γυναίκα την Θάμαρ. Ο Ηρ όμως γίνεται "πονηρός έναντι Κυρίου" και ο Θεός τον σκοτώνει.
Ο Ιούδας λέει στον Αυνάν να πάρει για γυναίκα την χήρα Θάμαρ, και να κάνει παιδί μαζί της προκειμένου να αποκτήσει γιο και διάδοχο ο νεκρός αδελφός του, Ηρ. (Με την παράξενη λογική της εποχής ότι το παιδί που θα κάνει ο αδελφός με τη γυναίκα του νεκρού πρωτότοκου, είναι αυτομάτως παιδί του πρωτότοκου).
Ο Αυνάν, ξέροντας ότι το παιδί της Θάμαρ θα έχει δικαιώματα στην πατρική περιουσία, συνουσιάζεται μεν μαζί της, αλλά εκσπερματώνει εκτός της, ώστε να μην μείνει έγκυος.
Η πράξη του κρίνεται πολύ κακή από τον Θεό, που τον σκοτώνει γι' αυτό.
Ο Ιούδας φοβούμενος ότι θα πεθάνει και ο τρίτος του γιος αν παντρευτεί την Θάμαρ, της ζητά να μείνει στο πατρικό της μέχρι να ενηλικιωθεί ο Σηλώμ. Η Θάμαρ τον υπακούει και επιστρέφει στο πατρικό της. (Δεν έχει σκοπό να της δώσει τον Σηλώμ. Χρησιμοποιεί την ηλικία του ως δικαιολογία).
Τα χρόνια περνούν, η Σαυά πεθαίνει και μετά το πέρας του πένθους, ο Ιούδας πηγαίνει να κουρέψει τα πρόβατά του, περνώντας από την πόλη που ζει η Θάμαρ.
Όταν η Θάμαρ μαθαίνει ότι θα περάσει από εκεί ο πεθερός της, βγάζει τα ρούχα της χήρας, ντύνεται προκλητικά, κρύβει το πρόσωπό της και πηγαίνει στην πύλη από την οποία θα περνούσε ο Ιούδας.
Ο Ιούδας την περνά για πόρνη και της ζητά να συνουσιαστούν. Εκείνη τον ρωτά τι θα της δώσει ως αντάλλαγμα. Ο Ιούδας της τάζει ότι θα της στείλει ένα κατσίκι, και η Θάμαρ του ζητά ως "ενέχυρα" μέχρι να παραλάβει το κατσίκι, το δαχτυλίδι, την αλυσίδα και το ραβδί του. Ο Ιούδας δέχεται, έρχονται σε επαφή και την αφήνει έγκυο.
Η Θάμαρ φεύγει και ξαναφορά τα ρούχα της χήρας. Όταν ο Ιούδας στέλνει άνθρωπό του με το κατσίκι που έταξε προκειμένου να πάρει πίσω τα "ενέχυρα", εκείνος δεν βρίσκει καμία πόρνη στη συγκεκριμένη πύλη, και οι περίοικοι του λένε ότι δεν συχνάζει κάποια πόρνη εκεί. Ο απεσταλμένος επιστρέφει άπραγος και ενημερώνει τον Ιούδα. Ο Ιούδας θεωρεί ότι έκανε το καθήκον του, κράτησε την υπόσχεσή του οπότε ο ίδιος είναι εντάξει.
Τρεις μήνες μετά τον πληροφορούν ότι η νύφη του είναι έγκυος "εκ πορνείας". Ο Ιούδας ζητά να την πάνε έξω από την πόλη και να την κάψουν.
Η Θάμαρ στέλνει στον Ιούδα τα "ενέχυρα", λέγοντας ότι έμεινε έγκυος από τον ιδιοκτήτη τους.
Ο Ιούδας αναγνωρίζει τα αντικείμενά του, δικαιώνει τη Θάμαρ και θεωρεί τον εαυτό του λάθος γιατί δεν της έδωσε τον Σηλώμ, αλλά και επειδή πήγε μαζί της.
Η Θάμαρ είναι έγκυος σε δίδυμα αγόρια. Κατά τη γέννα, το ένα παιδί βγάζει το χέρι του. Η μαία του δένει μια κόκκινη κλωστή και λέει ότι είναι ο πρωτότοκος. Το μωρό τραβάει το χέρι του και βγαίνει πρώτος ο αδελφός του. Η μαία του λέει ότι "ο αδελφός σου άνοιξε το δρόμο για να γεννηθείς" και τον ονομάζει Φαρές. Μετά γεννιέται και το μωρό με την κόκκινη κλωστή που η μαία ονομάζει Ζαρά.
Μερικές παρατηρήσεις:
Ο Θεός σκοτώνει δυο αδέλφια επειδή θεωρεί τις πράξεις τους λάθος. Παράξενη στάση για Θεό που δεν θέλει να παραβιάζει την "ελεύθερη βούληση" του ανθρώπου, και γι' αυτό δεν σταματά ακόμη και τέρατα όπως ο Χίτλερ.
Δεν γίνεται γνωστό τι τόσο κακό έκανε ο Ηρ, που άξιζε θάνατο. Ο Αυνάν όμως, δεν...αυνανίστηκε. Αυτό που έκανε θα το ονομάζαμε διακεκομμένη συνουσία. Σκοπός του είναι η αποφυγή της εγκυμοσύνης, προκειμένου να γίνει αυτός κληρονόμος και όχι ο "γιος" του Ηρ. Αυτή την πονηριά καταδικάζει ο Θεός με θάνατο, όχι την αυτοϊκανοποίηση. Δεν υπάρχει σημείο στις Γραφές, που να αναφέρεται ο αυτοερωτισμός ως αμαρτία. Επίσης, αν το "αμάρτημα" είναι το χαμένο σπέρμα, η αυτοϊκανοποίηση των γυναικών δεν θα έπρεπε να θεωρείται αμαρτία.
Ο Ιούδας καταδικάζει την "πόρνη" Θάμαρ σε κάψιμο στην πυρά, όχι όμως και τον πόρνο που πήγε μαζί της. Η εκτός γάμου συνουσία δεν αποτελούσε αμαρτία για τους άντρες. Αντιθέτως, οι γυναίκες τιμωρούνταν με λιθοβολισμό.
Πώς ήξερε η Θάμαρ ότι όχι μόνο θα της ζητήσει ο Ιούδας να έρθουν σε επαφή, αλλά αντί πληρωμής θα της αφήσει "ενέχυρα", θα μείνει έγκυος, και όταν την πάνε για τιμωρία θα την σώσουν και θα την δικαιώσουν τα "ενέχυρα";
Όταν ο Ιούδας μαθαίνει ότι η "πόρνη" ήταν η νύφη του με την οποία πήγε ο ίδιος, την αθωώνει με την ανεπαρκή εξήγηση, "εγώ αθέτησα την υπόσχεσή μου να της δώσω τον τρίτο μου γιο, δεν φταίει αυτή". Δηλαδή; Δικαιολογεί αυτό το ότι εκπορνεύθηκε και τον ξεγέλασε προκειμένου να κοιμηθεί μαζί του;
Τα μωρά δεν γεννιούνται έτσι όπως περιγράφεται. Δεν βγάζουν πρώτα τα χέρια τους, ούτε αλλάζουν θέσεις στη έξοδο του κόλπου. Ο συγγραφέας της ιστορίας ήταν προφανώς άντρας με μηδενική εμπειρία και γνώση για τον μηχανισμό της γέννησης.
