Αιώνια ζωή

Θα ήθελες μια αιώνια μεταθανάτια "ζωή";

Η αυθόρμητη απάντηση κάθε ζωντανού είναι νομίζω, "και ποιος δεν θα ήθελε".
Υπό όρους βέβαια.
Κανείς δεν θέλει να ζει κάτι δυσάρεστο, πολύ περισσότερο για πάντα. Θα πρέπει λοιπόν να είναι ευχάριστη αυτή η αιώνια ζωή.
Και να περιλαμβάνει τα αγαπημένα πρόσωπα, ειδικά αυτά που χάθηκαν ήδη από αυτή τη ζωή και δεν θα ξαναδεί κανείς πλέον. Και άλλα, καλά πρόσωπα, προφανώς.
Ωραία πράγματα. Ή μήπως όχι;
Νομίζω ότι μας φαίνονται ιδανικά όλα αυτά, από την πλευρά της μικρής μας εμπειρίας στο θέμα της ύπαρξης, σε αυτή τη Γη και με αυτή την μορφή και μόνο.
Σκεφτείτε το λίγο. Καλοί οι φίλοι και συγγενείς, αλλά για πάντα;
Δεν μιλάμε για πολλά πολλά χρόνια, αλλά για μια αιωνιότητα. Εδώ ένα τραπέζι γίνεται...
Ξέρω, δεν θα υπάρχουν ανθρώπινα πάθη. Ωραία.
Είμαστε αγαπημένοι.
Υπάρχουμε αιώνια.
...
..
.
Κάνοντας τι;
Επικοινωνώντας μεταξύ μας; Θα τα πούμε όλα κάποια στιγμή. Θα έχουμε άπειρο χρόνο.
Δοξάζοντας τον Θεό; Για μια αιωνιότητα; Σοβαρά, έχει κάποια χρησιμότητα αυτό στον Θεό; Ή σε κάτι, οτιδήποτε;
Μαθαίνοντας καινούρια πράγματα; Είναι δελεαστική ιδέα, για την στενή, ανθρώπινή μας περιέργεια. Με την αιωνιότητα διαθέσιμη όμως, πόσα θα δεις πριν τελικά βαρεθείς; Και πόσα χρόνια θα πάρει για να τα δεις όλα;
Κάνοντας "μεγαλύτερα" έργα; Μα, ο Θεός δεν έχει την ανάγκη μας, για κανένα λόγο. Είναι παντοδύναμος. Δεν χρειάζεται βοήθεια.
Νιώθοντας καλά; Για πάντα; Από κάποια (κοντινή) στιγμή και μετά, θα είναι φυσικό, και βαρετό.
Μη νιώθοντας το πέρασμα του χρόνου; Σε μια παγωμένη κατάσταση; Τότε τι νόημα έχει η αιωνιότητα;

Ξέρω, τα κριτήριά μου είναι ανθρώπινα. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Εξάλλου για τη συνειδητότητα-ψυχή του κάθε ανθρώπου μιλάει ο Χριστιανισμός (και κάθε θρησκεία που πιστεύει σ' αυτό), όταν αναφέρεται σε μετά θάνατον ζωή. Ο καθένας θα θυμάται τι έζησε, φίλους και συγγενείς, τα πάντα. Θα "μεταφερθεί" σ' ένα νέο χώρο, θα βρει ήδη νεκρούς και θα υπάρχει εκεί αιωνίως. Θα είναι ο εαυτός του, και ΔΕΝ θα είναι ταυτόχρονα, αφού θα έχει δει τι υπάρχει μετά τον θάνατο, και θα έχει καταδικαστεί ή ανταμειφθεί, αναλόγως. Με κριτήρια που δεν είναι του παρόντος, αλλά εξαρτώνται από την εκάστοτε θρησκεία  τον σωστό Θεό που πρέπει να έχει πιστέψει, όσο ζει.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά όλα αυτά είναι αστήρικτες εικασίες. Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η ζωή συνεχίζεται, ή επιστρέφει. Πεθαίνουν τρισεκατομμύρια ζωντανοί οργανισμοί κάθε στιγμή, έχει εξαφανιστεί το 99% των ειδών της Γης.
Ο άνθρωπος διαφέρει από τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη, ως προς το ότι ανέπτυξε αρκετά πολύπλοκο εγκέφαλο ώστε να συνειδητοποιεί μεταξύ άλλων, τη θνητότητα του εαυτού του από νωρίς. Αυτό δεν τον κάνει εκλεκτό του Θεού. Οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι ατελείς, το μυαλό του ανθρώπου περιορισμένο και επιρρεπές σε σφάλματα, οι δυνάμεις του μικρές, η ζωή του σύντομη.
Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, κι εκεί τελειώνουν όλα. Ευτυχώς θα έλεγα, γιατί η αιωνιότητα θα ήταν βαρετή.

Με την ευκαιρία όλων αυτών, ένα πολύ σχετικό βίντεο του πάντα εύστοχου DarkMatter2525